Pacific Crest Trail dag 101 – 103
Dag 101 – dinsdag 9 juli
37,3 miles (mile 1736,1 – mile 1773,4) – 59,7 km
Vanochtend ben ik exact om 6.00 uur klaar om te vertrekken voor een eerste lange dag. De eerste vijf mijl naar de beek waar ik water bij wil vullen, voelen de benen zwaar en gaat het maar langzaam voorbij. Na een filterpauze bij deze beek, gaat het tempo omhoog en kom ik gelukkig beter in mijn ritme, hoewel de trail aardig klimt voor een aantal mijl. Na deze klim passeer ik zowel Hyatt Lake als Howard Prairie Lake, twee grote meren die populair zijn als recreatiegebied. De meren zijn helaas niet goed te zien door de dichte bebossing, maar met het oversteken van een aantal asfaltwegen is het wel duidelijk dat het een populair gebied is om op warme dagen tijd door te brengen.
Nadat ik Howard Prairie Lake achter me heb gelaten, is het tijd om weer te klimmen. De trail loopt zes mijl, hoewel niet heel steil, omhoog. Op de top aangekomen, ga ik, na een lange ochtendsessie van 21 mijl, zitten voor een lunchpauze. Ik bereken hier dat ik gemiddeld ongeveer 32,5 mijl per dag moet lopen om voor zondag 8 mijl over te laten en zondagochtend in Shelter Cove Resort te arriveren en Lars te ontvangen. Met Crater Lake verderop langs de trail, dat extra tijd en mijlen kost om te bezoeken, is mijn plan om de eerste dagen meer dan deze 32,5 mijl per dag te lopen om wat speling op te bouwen voor de dag van Crater Lake en de dagen erna. Ik plan daarom om vanmiddag nog minimaal 14 mijl aan mijn dag toe te voegen.
Doordat de eerste tien mijl in de middag vrij snel voorbij gaan, ben ik voor ik het weet al bij de beek waar ik mijn water bij wil vullen. Helaas blijkt deze beek droog te staan (er zijn slechts nog wat brakke plassen water over) waardoor ik genoodzaakt ben door te lopen naar de volgende waterbron ongeveer drie mijl verderop wat me tot een dag van 37 mijl brengt.
Rond 18.20 uur bereik ik de tentplaats, waar ik na een snel diner direct mijn tent opzet om de langzaam groeiende wolk van muggen te ontvluchten: dit zal een voorbode voor de komende dagen blijken…
Met het doel om morgen nog een lange, vergelijkbare dag als vandaag te lopen, slaap ik al kort nadat ik de tent induik om morgenochtend uitgerust te beginnen.
Dag 102 – woensdag 10 juli
36,7 miles (mile 1773,4 – mile 1810,1) – 58,7 km
Wanneer ik vanochtend net iets voor zessen mijn tent inpak, word ik al omringd en lek gestoken door muggen. Ik pak snel alles in en en begin met lopen.
De eerste tien mijl van vandaag is het een muggenparadijs: zelfs tijdens het lopen zitten er muggen op mijn armen en benen en word ik leeggezogen, dus tijd voor een pauze is er helemaal niet deze eerste paar uur met een peloton aan muggen achter me aan. Na deze eerste tien mijl wordt het gelukkig iets minder: hoewel je nog steeds lek geprikt wordt als je even stilstaat, word je in ieder geval met rust gelaten tijdens het lopen.
Ik loop in de ochtend daarom aan één stuk door en voel me goed. Wanneer ik na 19 mijl de top van één van de klimmetjes bereik, stop ik voor een lunchpauze. Er staat hier wat wind waardoor er niet echt muggen zijn te bekennen en ik even rustig kan lunchen.
Na een redelijk korte lunchpauze loop ik verder voor mijn middagsessie. Gedurende de eerste vijf mijl na de lunch voelen mijn benen zwaar, terwijl ik de trail omhoog volg naar de top van Devil’s Peak. Zodra ik boven ben en aan de andere kant aan de afdaling begin, knappen mijn benen wat op en ben ik door de ergste vermoeidheid heen. Aan deze kant van Devil’s Peak kom ik ook weer wat sneeuw tegen in de afdaling, maar het is niet veel (minder dan ik verwachtte) en niet technisch. Ik passeer de paar korte stukken, waarna er weer over volledig sneeuwvrije trail verder afgedaald wordt.
Ik besluit om vandaag voor mijl 1810 te gaan, waar een tentplaats te vinden moet zijn. Dit brengt me dichtbij genoeg Crater Lake om hier morgen een kort bezoek aan te brengen en een goede lunch te eten in het restaurant van deze populaire toeristische bestemming.
De rest van de middag leidt mij door grotendeels verbrand gebied tussen allerlei verbrande bomen door. Wanneer ik de tentplaats bereik, zet ik meteen de tent op om eindelijk de muggen te kunnen ontvluchten voor vandaag. Hoewel het lopen zelf vrij goed ging vandaag, was het geen fijne wandeldag door de constante zwerm van muggen en hun gezoem om me heen. ‘s Middags werden de muggen namelijk niet minder en ik maak mijn eten daarom in de tent en blijf voor de rest van de avond en nacht ook in de tent verscholen. Ik hoop op minder muggen voor de komende dagen, maar aangezien Oregon bekend staat als het muggenparadijs van de Pacific Crest Trail en ik nu door het hoogseizoen van de muggen loop, ben ik bang dat het nog wel even kan duren voordat ik weer wat meer rust om me heen heb.
Dag 103 – donderdag 11 juli
25,8 miles (mile 1810,1 – mile 1835,9) – 41,3 km
Ik slaap vannacht niet al te goed en ben al vroeg wakker. Ik blijf nog wat liggen tot een iets normalere tijd en loop uiteindelijk om 5.50 uur weg, bedekt met een dikke laag anti-muggenspray aangezien de muggen er al vroeg bij zijn vandaag. Hoewel de trail slechts licht glooiend verloopt voor de mijlen tot de splitsing naar Crater Lake, gaan de eerste mijlen maar langzaam voorbij: misschien vanwege het feit dat ik erg uitkijk naar Crater Lake en niet meer kan wachten om dit te zien.
Na vijf mijl bereik ik de grens van Crater Lake National Park, vanwaar ik nog acht mijl door het park moet lopen om de splitsing naar Crater Lake zelf te bereiken. Deze mijlen gaan, nu ik wat meer een ritme heb gevonden, gevoelsmatig een stuk sneller voorbij en rond 10.00 uur bereik ik de spltising. De PCT loopt niet langs het beroemde vulkaanmeer, dus vanaf deze splitsing loop ik ongeveer 2,5 mijl over een andere trail omhoog naar Crater Lake.
Een klein uurtje later bereik ik net iets voor elven de top van de klim. Opeens kijk ik vanaf de rand van de krater naar beneden naar een rond, blauwer dan blauw meer dat ontstaan is na vulkanische activiteit. Ik geniet van het spectaculaire uitzicht tussen de hordes aan toeristen die hier opeens ook te vinden zijn.
Met alle toeristen hier, is er ook een restaurant te vinden in het kleine Rim Village. Deze mogelijkheid voor een goede en warme lunch laat ik niet schieten en ik bestel een burger en een bord pasta, terwijl ik vanuit het restaurant nog steeds een mooi uitzicht heb op Crater Lake.
Na deze lunch, blijf ik nog even hangen in Rim Village waar ik ook nog een nieuwe fles anti-muggenspray koop. Het gaat er nu hard doorheen door alle muggen op de trail en ik zie het zeker niet zitten om zonder te komen te zitten.
Na een vrij lange stop loop ik een paar minuten na 14.30 uur weer terug naar de PCT. Hoewel ik de Rim-trail langs Crater Lake kan volgen om verderop weer op de Pacific Crest Trail uit te komen, wil ik dit niet doen: ik ben een purist en wil elke beschikbare PCT-mijl lopen, waardoor ik vandaag uiteindelijk zo’n vijf mijl extra loop. Ik wandel de 2,5 mijl van vanochtend namelijk terug naar beneden, loop om 15.20 uur weer de PCT op en begin aan de mijlen voor de middag. Ik hoop vandaag in totaal ongeveer 25 PCT-mijlen te lopen, wat betekent dat ik nog 12 mijl te gaan heb voor de rest van de middag. Deze twaalf mijl vliegen door de goede lunch en lange pauze voorbij en voor ik het weet zitten de mijlen er al op.
Ik stop uiteindelijk 13 mijl na de splitsing naar Crater Lake, wat me in totaal op bijna 26 mijl op de PCT brengt vandaag. Inclusief de vijf mijl op en neer naar Crater Lake is het dus toch weer een dag van meer dan 30 mijl, wat betekent dat ik nog maar 70 mijl verwijderd ben van Shelter Cove Resort. Door de afstanden van de afgelopen dagen hoef ik hierdoor nog maar twee dagen van 30 à 32 mijl te lopen om zondag in de loop van de ochtend Shelter Cove Resort binnen te lopen. Weer schuilend voor de muggen en mijn avondeten in mijn tent etend, kijk ik wel uit naar deze komende dagen en begin ik me steeds meer te verheugen om weer met iemand samen te lopen voor een tijdje.
Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!
Davy Jones