Dagverslag Kungsleden 2018 dag 10-12

14 maart 2021 0 Door Tim Stroeks

Dag 10 – donderdag 6 juli 
19,5 km

Na ons ontbijt op onze slaapplaats is het rond 10.20 uur tijd om te vertrekken. Een laat vertrek vandaag, na een prima nacht, is ook wel een keer lekker. De kilometers gaan vandaag voor ons gevoel weer nauwelijks voorbij. Stap voor stap kom je echter dichterbij je einddoel en uiteindelijk hoeft het ook niet altijd op te schieten. Genieten van het onderweg zijn en het ervaren van de Zweedse en Lapse wildernis is natuurlijk ook een belangrijk aspect van deze trip. Na een aantal uren door de kale omgeving, bereiken we een vrij hard stromende rivier met een dubbele brugpassage om deze over te steken. Na deze brugovergang, is het tijd voor een uitgebreide lunch met knäckebröd met pindakaas en een soort paté en een paar repen. Hopelijk krijgen we hier weer wat energie van voor het vervolg van de dag! 

Met het bereiken van de lunchlocatie, zijn we ook net over de helft van de Kungsleden gewandeld. Het dringt opeens tot ons door hoe snel dit avontuur voorbij gaat: we hoeven nog maar minder kilometers te lopen dan we tot dusverre al gedaan hebben. Dat schiet nu wel echt op…

De dubbele brugpassage net over de helft van de Kungsleden
De dubbele brugpassage die net over de helft van de Kungsleden ligt

Na de lunch, vervolgen we onze tocht en al vrij snel loopt het pad weer omhoog. Er wordt nu flink aan de hoogtemeters gewerkt en we klimmen gestaag. Volgens het boekje moeten we uiteindelijk naar de 1000 meter hoogte klimmen. We besluiten echter om niet alle hoogtemeters vandaag te lopen; de 1000 meter zullen we morgen aantikken. Zodra we boven de boomgrens komen, zoeken we een geschikte plek voor onze tent. Op onze zoektocht, en terwijl we verder het pad aflopen, komen we het Zweedse koppel alweer tegen. Er zijn niet al te veel mensen op dit stuk, maar hen komen we steeds opnieuw tegen, gedeeltelijk natuurlijk ook omdat we ongeveer hetzelfde tempo aanhouden en ongeveer dezelfde dagelijkse afstand lopen. We kletsen even bij over de dag en vinden vrij snel daarna ook een geschikte plek waar we de tent op kunnen zetten. 

Dag 11 – vrijdag 7 juli 
25,5 km

Hoewel we gisteravond een vrij windstil plekje gevonden dachten te hebben, heeft de tent er de afgelopen nacht flink van langs gekregen, niet in de laatste plaats doordat de wind vannacht is gedraaid en nu recht op onze tent gericht staat. Waar we gisteren nog rijkelijk laat op pad waren, is het vandaag, vanwege de wind, wel een stuk vroeger. Rond 8.15 uur lopen we, na ons ontbijt, de resterende kilometers naar de top op 1000 meter hoogte. Etienne heeft er vanaf de start meteen een goed tempo op, waar ik toch nog wat meer in mijn ritme moet komen. Toch ligt de snelheid hoog en vliegen de kilometers vandaag voorbij.

Het pad loopt geleidelijk weer omlaag en na een productieve ochtend, qua kilometers, is het bij een idyllisch bruggetje tijd voor de lunchpauze. We bevinden ons ondertussen al een stuk lager dan de 1000 meter van vanochtend en zien wat meer flora en groen om ons heen. Zeker nu de wind ook wat meer is gaan liggen en het zonnetje doorkomt, is het heerlijk genieten in het gras. We zien het kleine, maar speciale bruggetje achter ons liggen: speciaal omdat we met het oversteken van dit bruggetje grofweg ook de noordpoolcirkel hebben verlaten. Vanaf het begin zijn we namelijk in de noordpoolcirkel geweest. Om dit feit en het passeren van het halverwege-punt gisteren te ‘vieren’, genieten we van een kop warme chocolademelk. Zoiets is sowieso altijd goed voor de moraal en doet toch wonderen. Aangezien we elke keer rond het voltooien van een kwart de chocolademelk hebben gemaakt, besluiten we hier een traditie van te maken en de laatste twee porties te bewaren voor het einde van kwart drie en kwart vier. Het zit hem toch vaak in de kleine dingen die je met jezelf afspreekt tijdens zo’n hike…

WInderige hoogteplateau
Van het winderige plateau op 1000 m…
Groene en zonnige lunchpauze
…naar de lager gelegen groene en zonnige lunchpauze

Na deze prima lunch is het tijd voor de resterende kilometers naar Vuonatjviken, de laatste motorboot-overtocht van de Kungsleden. We bereiken Vuonatjviken, waar ook voor het eerst in drie dagen weer een (heel klein) winkeltje is, rond een uur of drie. De boot zal pas om zes uur vertrekken vandaag, dus we hebben even een paar uurtjes om wat te hangen en uit te rusten. 

Nadat de WK-wedstrijd Zweden-Engeland gespeeld is (die Zweden verliest), is het tijd voor de overvaart. Ondertussen zijn er maar liefst negen personen samengekomen en daarmee zit het bootje goed vol. Eén van die negen is een Zwitser uit Zürich, met wie we aan de praat raken. Hij blijkt goede kennis te hebben van lightweight backpacking en wil, net als ik, volgend jaar of het jaar daarop de PCT lopen. Er is dus genoeg gespreksstof en we krijgen een mooi aantal tips mee die we mee kunnen nemen voor de planning van de PCT.  

Met een rotvaart jakkert de kapitein over het meer; het gaat zo hard dat we ons afvragen of de wandelstokken nog wel aan boord zijn als we de overkant bereiken. Dit blijkt gelukkig wel het geval en na een kilometertje lopen aan de andere oever, vinden we een mooie tentplek, waar we ons tentje, wederom samen met het Zweedse koppel, opzetten. Met het mooie vooruitzicht dat we morgen Jäkkvikk bereiken, het einde van het derde deel en het dorpje met de eerste echte supermarkt tijdens deze tocht, sluiten we de dag af. 

Dag 12 – zaterdag 8 juli 
26,1 km

Vandaag lopen we weer rond onze standaardtijd, rond half tien, weg. Het zijn nog 18 kilometers naar Jäkkvik, waarvan nog zo’n 500 meter roeien. Dit is ook meteen de laatste bootpassage die we gaan tegenkomen deze tocht, dus nog even genieten van het moment dat we een meer overvaren. De twaalf kilometer naar deze roeiboot wordt onder het strakke tempo van Etienne snel gelopen. Zodra we daar aankomen, hebben we geluk met de bootjes, omdat een tweetal voor ons met twee bootjes terug komt varen. Er liggen normaal gesproken twee roeibootjes voor een oversteek en er moet natuurlijk aan altijd aan beide kanten een boot liggen, zodat mensen van beide kanten de oversteek kunnen maken. Dit betekent dat je normaliter extra keren moet roeien. In dit geval, stappen we echter met z’n vieren in de roeiboot, waardoor Etienne en ik maar één keer hoeven over te varen. Scheelt toch twee keer extra roeien… 

Weidse vergezichten in Lapland
Onderweg naar de roeiboot met weidse vergezichten en een strakblauwe lucht

Aan de overkant is het tijd voor een lunch, waarna de laatste vijf kilometer naar Jäkkvik beginnen. Met het vooruitzicht van een supermarkt, en het vele eten dat daarbij hoort, vliegen ook deze kilometers voorbij. Rond 14.30 komen we bij de supermarkt aan. Hoewel het nog steeds geen supermarkt is zoals wij dat kennen, meer een tankstation met een heel uitgebreid assortiment, is het de eerste echte winkel die we tegenkomen. Wraps, chips, snoep, een hotdog en koffie is slechts een deel van het eten en drinken dat gekocht en meteen genuttigd wordt. Ook voor de komende dagen wordt ingeslagen en we praten met een aantal mensen bij, aangezien de negen mensen van de boot van gisteren vandaag allemaal in Jäkkvik aangekomen zijn. Zo leren we na een aantal dagen ook eindelijk de namen van het Zweedse koppel kennen. 

Tegen zessen lopen we tenslotte weg van de supermarkt om vandaag nog wat kilometertjes te maken. We lopen samen met de Zwitser, Marco, en praten veel, wat prima helpt tegen de opkomende pijntjes na de lange zit bij de supermarkt. Uiteindelijk lopen we nog een kilometer of negen door na Jäkkvik, onder andere door het Pieljekaise Nationaal Park, waar we rond 21.30 uur onze tent opzetten en na een late-night-macaroni om tien uur plat gaan. Marco besluit na het diner nog even door te lopen. Met zijn tempo en dagelijkse kilometers, betekent dit dat dit de laatste keer is dat we Marco spreken. We wisselen daarom nog contactgegevens uit en vallen dan met een goed gevulde maag in slaap.

Bedankt voor het lezen!

Davy Jones