Pacific Crest Trail dag 83-85
Dag 83 – vrijdag 21 juni
33,4 miles (mile 1236,9 – mile 1270,3) – 53,4 km
Ik ben vandaag vroeg klaar met inpakken en loop iets voor 6.00 uur weer de trail op. Het is 21 juni vandaag: het begin van de zomer, de langste dag van het jaar en “Hike Naked Day”. Ondanks dat dit op Instagram een trend is, zie ik vandaag gelukkig niemand naakt over de trail lopen; het is toch een beetje een vreemde trend.
Wat betreft het wandelen zelf, begint het vandaag een stuk beter dan gisteren. De trail loopt geleidelijk naar beneden en ik wandel in een goed tempo door. Zodra ik dichterbij de rivier kom die de PCT oversteekt, de Middle Fork Feather River, gaat de afdaling opeens een stuk steiler omlaag voor de laatste drie mijl: de rivier ligt vrij laag en er moeten nog veel meters afgedaald worden om de brug over de rivier te bereiken.
Nadat de haarspeldbochten allemaal gedaan zijn, steek ik de rivier over en bereik ik vlak hierna mijl 1250. Dit betekent niet alleen dat ik al 13,1 mijl gedaan heb vandaag (die werkelijk voorbij vlogen), maar ook dat ik nu tweeduizend kilometer over de Pacific Crest Trail heb gelopen vanaf Campo aan de Mexicaanse grens!
Met de daalmeters voor vandaag bijna allemaal al gedaan, klimt de trail meteen na de rivier voor de volgende 12 mijl weer 3000 feet (900 meter) omhoog. Het tempo van vanochtend blijft echter redelijk gehandhaafd en wanneer ik een goede lunchplaats gevonden heb, ben ik al twintig mijl verder dan de tentplaats waar ik vanochtend begonnen ben.
Het blijkt een zegen dat mijn ochtendsessie zo soepel verliep: in de middag gaat het allemaal een stuk langzamer en voelen mijn benen heel wat zwaarder. Ik voltooi de laatste paar mijlen van de lange klim na de Feather River, waarna er even kort afgedaald wordt. De trail blijft hierna echter op hoogte en voor de eerste keer vandaag wandel ik een aantal redelijk vlakke kilometers.
Als afsluiter voor de dag, lopen de laatste 2,5 mijl weer 1000 feet omhoog. Boven aangekomen vind ik een mooie tentplaats waar ik na een lange en vermoeiende dag mijn tent opzet. We zijn dan wel uit de Sierra en de bergen zijn zeker minder hoog dan in de Sierra, maar het gaat hier constant op en af waardoor de hoogtemeters vergelijkbaar zijn met de hoogtemeters die we in de Sierra liepen. Gelukkig kan ik onderweg wel genieten van mooie vergezichten en uitzichten over de groene heuvels en valleien van Noord-Californië.
Mijn cold soak-gerecht voor vandaag is instant aardappelpuree met pindakaas en chips. Het smaakt en vult goed en het is veel lekkerder dan ik in eerste instantie verwacht had van deze combinatie. Zeker voor herhaling vatbaar!
Uiteindelijk heb ik vandaag bijna 33,5 mijl gelopen, waardoor ik ongeveer 16 mijl van Belden verwijderd ben. Belden is een klein gehucht/resort met een camping, restaurant en winkel, dus mijn plan is om morgen te lunchen in Belden. Ik verheug me al op een burger en hopelijk salade. Na deze lunch is het doel om nog 12 à 13 mijl verder te lopen om dichterbij Chester te komen en daar maandagochtend voor ontbijt binnen te komen. Dat moet lukken!
Dag 84 – zaterdag 22 juni
27,6 miles (mile 1270,3 – mile 1297,9) – 44,2 km
Een vroeg vertrek kan ik ondertussen wel standaard noemen: rond 6.00 uur zoek ik de trail weer op. Het blijkt dat ik net voor de sneeuw gestopt ben gisteren, want nog geen halve mijl na mijn overnachtingsplek, verdwijnt de trail onder een sneeuwlaag. De daaropvolgende zeven mijl loop ik grotendeels over sneeuw, hoewel de trail sporadisch voor een korte tijd tevoorschijn komt van onder de sneeuwlaag. Het zijn na de eerste 2,5 mijl echter bijna compleet vlakke mijlen dus het wandelen over de sneeuw is verder niet heel uitdagend en verloopt soepel. Net wanneer ik de sneeuw verlaat en me kan gaan verheugen op een lange afdaling naar Belden, kom ik drie Nederlandstaligen tegen: een Belg en twee Nederlanders. Ik heb hiervoor pas één Nederlander op de trail ontmoet en dat is al lang geleden: in Warner Springs net langs mijl 100.
Ik maak een kort praatje en licht hen in over de sneeuwcondities in de volgende secties, voordat ik mijn weg naar Belden vervolg. De afdaling begint geleidelijk en ik baan me een weg over de overgroeide trail, hopend dat er geen teken van de struiken naar mij overstappen. Met nog vier mijl naar Belden voor de boeg, verlaat de trail gelukkig de struiken en loopt het een bos in. Vanaf hier gaat het inclusief haarspeldbochten een stuk steiler naar beneden.
Om 11.45 uur loop ik na de lange afdaling uiteindelijk het restaurant binnen en meteen bestel ik een grote hamburger en salade. De calorieën zijn welkom, aangezien de trail na Belden en de oversteek over een andere tak van de Feather River, meteen weer omhoog loopt. De klim die me te wachten staat, is er één waar ik niet naar uitkijk: over 14 mijl loopt het 5000 feet omhoog. Maar eerst maar eens genieten van de lunch en een lange pauze!
Ik besluit hier in de kleine winkel anti-insectenspray te kopen, vooral ter preventie tegen teken, hoewel er ook steeds meer muggen de kop opsteken. Net iets na 14.30 is het dan weer tijd om te vertrekken en nog wat mijl te lopen vandaag. Ik hoop nog minimaal tien mijl te lopen om in ieder geval het grootste gedeelte van de klim vandaag te voltooien. Het begin van de klim is heet: er is geen beschutting en de zon schijnt vol op deze kant van de berg. Na zo’n vijf mijl loop ik gelukkig een bos in, waardoor de gevoelstemperatuur in ieder geval wat omlaag gaat en het een stuk gemakkelijker klimmen is. Met een aantal rivieroversteken waar ik, nu ik weer trailrunners draag, zonder mijn schoenen uit te doen natte voeten haal, stijg ik verder en verder. Wanneer ik uiteindelijk een goede, vlakke tentplaats vind, inclusief een prachtig uitzicht, heb ik er elf mijl op zitten vanaf Belden. Dit heeft me net iets meer dan vijf uur gekost om te beklimmen en iets na 19.30 uur kan ik eindelijk even zitten en uitrusten. Ik maak mijn avondeten en zet mijn tent op, terwijl ik geniet van het uitzicht dat nog spectaculairder wordt door de kleuren van de ondergaande zon. Het koelt echter ook snel af op deze hoogte met de zon nu achter de horizon, dus snel kruip ik in mijn tent en ga ik slapen voor de nieuwe lange dag die me morgen wacht.
Dag 85 – zondag 23 juni
30,1 miles (mile 1297,9 – mile 1328,0) – 48,2 km
Na een redelijk frisse nacht, door de wind en de hoogte waar ik op sliep, vertrek ik weer rond 6.00 uur. Ik voltooi de laatste, vrij eenvoudige 2,5 mijl van de lange klim van gisteren en bereik de top iets voor 7.00 uur. Er ligt hier weer wat sneeuw, maar net als de sneeuwsecties van gisteren, is het eenvoudig om overheen te lopen en na zo’n twee mijl is het alweer gedaan met de sneeuw.
Ik voel me niet top de eerste paar uur, maar de pijn in mijn knie die ik gisteren voelde is gelukkig verdwenen, wat mij flink geruststelt. Bovendien loopt de trail schitterend over bergkammen met een wijds en mooi uitzicht naar beide kanten, waardoor ik ondanks mijn vermoeidheid vanochtend toch maximaal geniet van de trail en de ochtend.
Ondanks mijn gevoel van vermoeidheid, heb ik er al 17,5 mijl opzitten wanneer ik stop voor lunch, wat betekent dat ik nog zo’n 13 mijl heb te gaan in de middag om mijn doel van 30 mijl te bereiken vandaag. De helft hiervan loopt echter omhoog, maar er is een mooie mijlpaal om naar uit te kijken vanmiddag: ongeveer tien mijl vanaf hier bereik ik namelijk het monument dat de helft van de PCT markeert!
Wanneer ik na een lange klim net over de top kom en de sneeuw weer verlaat, kom ik opnieuw een Nederlandse tegen. Sterker nog, na een kort praatje blijkt zij oorspronkelijk uit hetzelfde kleine dorp te komen als waar ik vandaan kom. The world is a small place: twee mensen uit hetzelfde dorp van 5000 inwoners die elkaar ontmoeten aan de andere kant van de wereld op de PCT.
Niet lang nadat ik verder loop, bereik ik het paaltje en het logboek halverwege de Pacific Crest Trail, wat natuurlijk vraagt om een foto.
Ik vul mijn naam in in het logboek en loop dan de laatste paar mijl bergafwaarts naar de tentplaats. Deze bevindt zich ongeveer drie mijl vóór de weg die naar Chester leidt en met een korte ochtend in het vooruitzicht morgenochtend, bereik ik even later rond kwart voor zes deze tentplaats. Het is een drukke tentplaats met twee redelijk grote groepjes die later in de middag vanuit Chester vertrokken zijn en hier overnachten. Gelukkig vind ik echter nog een plekje voor mijn tent, hoewel het niet helemaal vlak is. Voor het eerst in tijden kampeer ik weer eens met andere hikers en heb ik wat te kletsen tijdens het maken van mijn eten. Iedereen verdwijnt echter vrij snel in hun tenten en ook ik kruip daarom snel mijn slaapzak in.
Na de korte ochtendhike, lift ik morgen naar Chester voor een ontbijt, nieuwe bevoorrading en lunch, voordat ik ‘s middags weer verderloop naar de grens met Lassen Volcanic National Park om hier de dag erna in één keer doorheen te lopen. Met goed en veel eten in het vooruitzicht voor morgen, val ik niet veel later in slaap na een lange en wederom flink glooiende dag.
Bedankt voor het lezen!
Davy Jones