Pacific Crest Trail dag 80 – 82
Dag 80 – dinsdag 18 juni
29,9 miles (mile 1160,8 – mile 1190,7) – 47,8 km
De nacht in de schuilhut is vlak, maar wel warm. Zonder de slaapzak echt te gebruiken, kom ik de nacht echter comfortabel en niet te warm door, waarna we iets na zessen vertrekken voor een volgende lange dag. Het begint vandaag weer met aardig wat klimwerk en aardig wat sneeuw, maar desondanks houden we het tempo er goed in. Zonder noemenswaardige gebeurtenissen komen we de ochtend door en als we om 12.00 uur checken hoe ver we zijn gekomen, blijken we er al 18 mijl op te hebben zitten vandaag. Een mijl verderop houden we net na de sneeuw een lunchpauze in de zon. We zijn positief gestemd want volgens de comments in Guthook’s is de trail vanaf hier tot aan Sierra City in feite sneeuwvrij. Jippie!
De rest van de middag blijkt inderdaad helemaal sneeuwvrij te zijn en in ons enthousiasme vliegen we over de trail. Naast het gebrek aan sneeuw, helpt het ook dat de trail vanaf hier bijna constant naar beneden loopt, waardoor we de resterende 11 mijl na de lunch er in drie uur en twintig minuten uit knallen. Ondanks onze 30-mijl-dag, komen we hierdoor al om 16.15 uur aan op onze beoogde overnachtingsplaats. Wat een luxe!
Met onze voeten afkoelend in de rivier, hangen we de rest van de middag nog wat rond, alvast dagdromend over ons ontbijt van morgen. Waar ik echter nog meer naar uitkijk dan “town food”, is het feit dat er ook trailrunners op me wachten in Sierra City. Eindelijk terug naar lichtere schoenen na de Sierra die ik vanaf Lone Pine in hoge bergschoenen heb gelopen.
Terwijl we ons avondeten maken, besluiten we om morgen niet de hele dag in Sierra City door de brengen. Het is maar een klein dorpje en alles sluit al om 14.00 uur, waardoor we plannen om na een goede lunch weer de trail op te zoeken en nog wat kilometers te maken voordat we onze tent opzetten.
Een andere definitieve beslissing die ik maak tijdens het koken, is dat ik mijn brander en kooksetje samen met mijn bergschoenen naar huis stuur morgen: ik ga voor “cold soaking” de rest van de trail. Zoals de naam misschien al doet vermoeden, bereid je je eten bij cold soaking met koud water. Hoewel je hierdoor minder keuze hebt in het eten, valt er voor mij niet echt iets weg. Alles wat ik tot nu toe gegeten heb, zijn instant kant-en-klare maaltijden, die ook prima te maken zijn met koud water en ik merk dat ik het niet echt belangrijk vind of het eten warm of koud is: als het maar calorieën heeft. Hoewel dit hier in de blog misschien uit de lucht lijkt te komen vallen, is het niet zo dat ik cold soaking nog nooit geprobeerd heb. Little Skittle en Sam doen het al vanaf het begin van de trail en ik heb ook al een paar keer mijn avondeten gemaakt zonder het water op te warmen. Ik weet daarom wel waar ik aan begin en ik kijk er nu wel naar uit. Af en toe eens wat veranderingen aanbrengen tijdens de trail lijkt me alleen maar goed!
Dag 81 – woensdag 19 juni
16,7 miles (mile 1190,7 – mile 1207,4) – 26,7 km
De 4,7 mijl die ons nog resten naar Sierra City gaan vlot en voor we het weten bereiken we de weg die naar Sierra City leidt. Het is geen drukke weg en het is nog vrij vroeg in de ochtend, dus we besluiten om de anderhalve mijl naar Sierra City gewoon te lopen in plaats van te wachten op een eventuele lift.
Net voor 8.00 uur lopen we het dorp in en komen we aan bij Red Moose Inn, waar we ontbijten en alle electronica aan de oplader hangen. Met een mooie mix van allerlei Amerikaanse ontbijtgerechten, smaakt dit ontbijt prima.
Na het ontbijt loop ik naar de country store, de plaatselijke supermarkt en alles-in-één-winkel, waar ik mijn boxen naartoe gestuurd heb. Naast de box met eten, pik ik hier ook de box met mijn trailrunners, trailgaiters en dunnere handschoenen op, waarna ik eindelijk mijn schoenen om kan wisselen. Hier kijk ik al een paar dagen naar uit!
Met de opgestuurde dozen nu uitgepakt, pak ik weer een nieuwe doos in om terug naar huis te sturen. De bergschoenen, brander en kookset en wat ander klein onnodig materiaal gaan naar Nederland: geen weg terug naar warme diners meer nu.
Met de ochtend besteed aan al mijn materiaal en rugzakinhoud weer in orde maken, is het al bijna weer tijd voor lunch als we het postkantoor uit lopen. We besluiten ook te lunchen in Red Moose Inn, eigenlijk de enige echte plek waar je wat kan eten in het dorp, en bestellen een hamburger en een sandwich. De hamburger is onze lunch, terwijl we de sandwich met frieten inpakken en meenemen in onze rugzak als avondeten voor vandaag. Net iets voor 14.00 uur worden we door twee toeristen terug afgezet op de trail en begint de lange klim. Sierra Buttes klimt over acht mijl drieduizend feet, wat de beentjes meteen aan het werk zet zo na de lunch. Zodra we het bos uitlopen, gutst het zweet langs mijn hoofd op deze warme middag, maar na een hete en slopende klim bereiken we rond 17.00 de top. We verwachten hier, naar aanleiding van de verhalen die we van andere hikers gehoord hebben, veel sneeuw en in principe een geheel door sneeuw bedekte trail tot aan Quincy, rond mijl 1260, maar het valt reuze mee.
We hebben maar een korte sectie over sneeuw rond de top van Sierra Buttes, waarna we over trail verder afdalen naar Pack Saddle Campground om de twaalf mijl vanaf Sierra City compleet te maken.
Bij deze luxe kampeerplaats met picknicktafels aangekomen, genieten we van onze sandwich en zelfs van onze koude, slappe friet, voordat we de tent in kruipen. Ondanks onze stop in Sierra City, hebben we toch nog iets meer dan 16 mijl gelopen vandaag wat het tot een zowel relaxte als productieve dag maakt.
Morgen wacht ons weer een langere dag met mogelijk een vrij lange sneeuwsectie van misschien wel 15 mijl, maar aangezien de sneeuwberichten over Sierra Buttes niet echt accuraat waren, pin ik me nergens op vast voor morgen: we zullen zien!
Dag 82 – donderdag 20 juni
29,5 miles (mile 1207,4 – mile 1236,9) – 47,2 km
We vertrekken vandaag net na 6.00 uur en lopen meteen een berg op. Direct vanaf het begin van de dag gaat het niet heel lekker en het eerste uur lopen we 2,3 mijl. Niklas voelt zich beter en loopt in zijn eigen tempo naar boven, langzaam steeds verder weglopend van mij. Nu alleen lopend, kom ik redelijk wat sneeuw tegen in de ochtend, maar zoals ik gisteren al hoopte, is het een stuk minder dan verwacht. Dit betekent echter niet dat ik er snel doorheen loop en door de sneeuw die mijn tempo nog verder laat zakken, kom ik zeker niet dichterbij Niklas.
Na 16 mijl is het tijd voor lunch, maar ook de calorieën en de rust van de lunch, brengen de energie voor vandaag niet terug. De middag voelt niet veel beter dan de ochtend en nog steeds futloos en zonder energie loop ik in m’n eentje verder.
Ondanks mijn slechte dag weet ik in de middag echter nog 13 mijl aan mijn 16 mijl van vanochtend toe te voegen, wat me toch tot een mooie 29,5 mijl brengt vandaag. Daar ben ik, zeker gezien mijn energie van vandaag, heel blij mee. Helaas zie ik Saint Nik hier echter nergens, wat betekent dat hij nog verder is gelopen vandaag. Dit betekent dat ik hem waarschijnlijk niet meer ga zien voor de rest van de trail; zeker aangezien hij eraan dacht om Chester, mijn volgende stadje waar ik stop, over te slaan en in één keer door te lopen naar Burney. Ik maak een nieuw plan: het is vanaf hier nog 94,5 mijl naar Chester, dus ik besluit om de komende drie dagen gemiddeld dertig mijl per dag te lopen, waardoor ik op de vierde dag in de ochtend Chester kan bereiken. Het plan is om dan, net als in Sierra City, te ontbijten in Chester, alle zaken te regelen die geregeld moeten worden en na een goede lunch weer terug te trail op te gaan om nog wat mijlen richting Lassen Volcanic National Park te lopen. De PCT loopt bijna twintig mijl door dit park en om te voorkomen dat je een bear can met je mee moet dragen, moeten deze twintig mijl in één dag gelopen worden. Wanneer je overnacht in het Nationaal Park zelf, is een bear can namelijk verplicht. Met dit nieuwe plan vers in mijn hoofd, ga ik vroeg slapen in de hoop mijn energie voor morgen terug te hebben.
Bedankt voor het lezen!
Davy Jones