Pacific Crest Trail dag 71 – 73
Dag 71 – zondag 9 juni
0 miles
Na een heerlijk warme nacht in een huis, staan we vandaag rustig op en hangen we wat rond op de bank. Zonder al te veel te doen, eten we een breakfast burrito en bereiden we wat sandwiches en ander eten voor voor op de boot. Bovendien regel ik mijn lift richting Yosemite: Joe en Katy rijden vanavond terug naar San Francisco, hun woonplaats, en onderweg zetten ze mij af in Sacramento, wat voor hen op de weg ligt. Vanaf daar zal ik met de trein naar Merced reizen en vervolgens de bus nemen naar Yosemite. Met het vervoer naar Yosemite nu geregeld, het laatste en ingewikkeldste wat nog geregeld moest worden, is het tijd om te genieten op de boot op het prachtige meer Lake Tahoe.
Het meer is omringd door besneeuwde bergtoppen en met de boot op volle snelheid varen we richting één van de rustige baaien, waar we met de muziek door de boxen knallend van het warme weer en het zonnetje genieten. Hier kun je toch ook wel aan wennen; zeker als je net uit een besneeuwde en koude Sierra komt!
Nadat onze vier uur met de boot erop zit, varen we om 13.30 uur terug naar de oever.
De rest van de middag wordt het huis schoongemaakt en hangen we wat rond, voordat het rond 16.30 met z’n allen richting South Lake Tahoe gaat. Hier neem ik, voor nu in ieder geval, afscheid van mijn tramily, met wie ik zoveel avonturen in de Sierra Nevada beleefd heb. Vanuit South Lake Tahoe zullen zij morgen terug naar de trail bij Sonora Pass gaan en hun weg voortzetten.
Ik stap weer in bij Joe en Katy in de auto en, na even gestopt te zijn bij mijn eerste “In ‘n’ Out Burgers”, wordt ik afgezet in Sacramento.
Voor het eerst in tijden, ben ik terug in een redelijk grote stad, maar veel tijd om Sacramento te verkennen is er niet. We komen vrij laat aan en aangezien de trein morgenochtend vroeg vertrekt, check ik snel in in het hostel en ga ik slapen. Morgen zal ik de reis naar Yosemite Valley maken door eerst met de trein van Sacramento naar Merced te reizen en vanaf daar een bus te nemen die me helemaal naar Yosemite Valley zal brengen. Mijn plan is om hier twee à drie dagen door te brengen alvorens terug te reizen naar Sonora Pass en de Pacific Crest Trail te vervolgen. Ik heb er zin in om Yosemite Valley te ontdekken en eindelijk El Capitan live te kunnen zien!
Dag 72 – maandag 10 juni
0 miles
Vanaf het hostel is het gelukkig maar een korte afstand naar het station: iets na zessen verlaat ik het hotel om mijn trein van 6.30 uur ruim te halen. Het is een vrij lange reis naar Yosemite: als alles goed verloopt, kom ik rond 11.45 uur in Yosemite Valley aan. Gelukkig verloopt alles ook goed en na een bloedhete busrit, sta ik rond lunchtijd voor het bezoekerscentrum van Yosemite National Park. Wanneer ik een camping heb gevonden waar ik, dankzij mijn PCT-permit, één nacht kan doorbrengen, claim ik snel een plaats en zet ik mijn tent op. Het is druk in Yosemite en alle campings zijn al vol tegen de tijd dat ik in Yosemite Valley aankom, niet in de laatste plaats omdat de meeste campings met reserveringen werken en alles maanden geleden al was volgeboekt. Ik verblijf echter op de backpacker campground, die niet met reserveringen werkt en waar je slechts één nacht kan verblijven wanneer je een wildernis-permit hebt, maar ik ben blij dat ik in ieder geval een plek heb om te overnachten.
Met de tent opgezet, maak ik een plan voor de komende twee dagen. Er zijn drie attracties in het park die ik sowieso wil zien: El Capitan, de Yosemite Falls en (de beklimming van) Half Dome. El Capitan en Yosemite Falls zijn gemakkelijk te bezoeken met een shuttle vanaf het bezoekerscentrum, dus ik besluit dit voor morgen te laten en vandaag Half Dome te beklimmen. Door deze volgorde kan ik morgenmiddag de bus uit het park naar Sonora nemen en toch alles zien wat ik wil zien.
Met een hoofdlamp op zak, begin ik pas tegen 15.00 uur aan de klim van Half Dome. De officiële gids geeft een tijd van 8-10 uur wandelen aan voor de retourtrip naar de top van Half Dome. Ik hoop echter dat ik, met mijn benen nu goed getraind en zonder zware rugzak, daar nog wat vanaf kan lopen, zodat ik niet pas om 1.00 uur terug bij mijn tent aankom.
Met een aardig tempo loop ik omhoog. Het is 4800 feet/1450 meter klimmen van het begin van het pad naar de top van Half Dome en de retourtrip is bijna 15 mijl/24 kilometer lang. Er is dus genoeg te lopen, maar gelukkig is het een goed onderhouden pad en is er genoeg te zien onderweg. Ik loop steil over een stel uitgehakte treden langs de Vernal Falls omhoog, waarna een tijdje later nog een bulderende waterval op me wacht. De Nevada Falls is, door de smeltende sneeuw hogerop in Yosemite, reusachtig met een hoop water dat naar beneden valt. Het ziet er spectaculair uit en ik blijf even staan kijken naar deze machtsvertoning van de natuur.
Hierna gaat het over de John Muir Trail, die we vanaf Mt Whitney tot Yosemite ook al gevolgd hebben en het pad grotendeels met de PCT deelt, naar Little Yosemite Valley. Vanaf hier is het nog zo’n drie mijl naar de top, maar aangezien het al later op de dag begint te worden en ik langs de watervallen ben, loop ik opeens alleen over de trail. De drie mijl gaan echter snel voorbij, tot ik voor de kabels sta die hier opgezet zijn om iedereen te helpen voor de laatste meters naar de top. Het pad loopt hier recht omhoog over graniet, dus dankbaar maak ik gebruik van de kabels en meer mijn armen gebruikend dan mijn benen, kom ik tenslotte boven.
Ik besteed twintig minuten op de top, voordat het tijd is om weer af te dalen: het is nog steeds zeven mijl terug naar beneden en als ik de laatste shuttle wil halen die me terug kan brengen richting mijn kampeerplaats, moet ik niet te lang lanterfanten. Langs hetzelfde pad afdalend dat ik eerder vandaag al omhoog gelopen ben, vliegt de afdaling voorbij. Ongeveer halverwege zet ik mijn hoofdlamp op en nu afdalend langs de Vernal Falls in het donker, heb ik weer een geheel nieuwe ervaring van deze waterval.
Zonder problemen kom ik beneden aan en na een kort busritje en een korte wandeling terug naar mijn tent, zoek ik rond 22.00 uur mijn slaapzak op. Moe maar voldaan kijk ik terug op deze gave dag en het feit dat ik in zo’n zes uur de hele trip gelopen heb. Morgen is het tijd voor iets minder gewandel met El Capitan en Yosemite Falls!
Dag 73 – dinsdag 11 juni
0,8 miles (mile 1016,9 – mile 1017,7) – 1,3 km
Na de goede training van gisteren, doe ik het vandaag rustiger aan. Rond 9.00 uur loop ik weg van de camping (er mag hier slechts één nacht besteed worden), nadat ik mijn cadeau aan mezelf uit Mammoth met voedsel heb uitgepakt, geordend en weer in mijn tas heb ingepakt.
De eerste stop vanochtend is het postkantoor. Met de High Sierra en de meeste sneeuw nu achter ons, stuur ik mijn bear canister en mijn ijspickel naar huis. De bear canister is na Yosemite niet meer verplicht op de PCT en de ijspickel heb ik al lange tijd niet meer gebruikt: de laatste keer was nog vóór Mammoth. Ik acht de kans daarom klein dat ik deze nog nodig ga hebben in het vervolg van de tocht, waardoor ik besluit het extra gewicht hier te lozen.
Na meer geregel dan ik dacht in het postkantoor, staat de rest van de dag nog in het teken van sightseeing. Ik neem de shuttle naar de voet van El Capitan, waar ik in het grasveld neerplof en de verschillende klimmers in de wand bekijk. Ook de echte klimspotters zijn hier aanwezig met verrekijkers, terwijl mijn gedachten afdwalen naar “Free Solo”. Hoe verzin je het om deze reusachtige wand zonder touw te beklimmen?
Nadat ik een tijdje hier in dit grasveld aan de voet van El Capitan heb doorgebracht en ook mijn lunch gegeten heb, pak ik de shuttle terug richting Yosemite Falls. Ik loop de lower Yosemite Falls trail en hang onderaan de waterval wat rond. Yosemite Falls bestaat uit drie delen: Upper Yosemite Falls, Middle Yosemite Falls en Lower Yosemite Falls. Helemaal onderaan zit ik op een bankje, terwijl ik de spectaculaire waterval recht omhoog kijk.
Met alles wat ik wilde zien in Yosemite Valley nu afgevinkt op mijn bucketlist, doe ik de rest van de middag niks meer tot om 16.00 uur de bus vertrekt naar Sonora. Dit ritje is wederom loeiheet, maar 2,5 uur later sta ik gelukkig weer buiten in een ondertussen wat afgekoelde zomeravond.
Hoewel de naam doet vermoeden dat Sonora vlakbij Sonora Pass ligt, is dit niet helemaal waar. Het ligt weliswaar aan de voet van Sonora Pass, maar de top is bijna 80 km verwijderd van Sonora: het is een nogal lange weg naar boven naar de pas. Ik probeer even kort te liften, maar heb al vrij snel door dat daar geen beginnen aan is met zo’n lange weg te gaan en deze tijd van de dag. Ik besluit daarom een rit aan te vragen via Lyft, vergelijkbaar met Uber: ik wil graag vandaag al op de pas komen als het kan, aangezien het een vrij lange rit is en ik hierdoor morgen meteen een halve dag kan verliezen, terwijl ik die tijd ook kan gebruiken om weer mijlen te maken. Bovendien kost een overnachting in een hostel ook geld, dus ik besluit om het geld voor een nacht in Sonora liever te besteden aan een ritje naar boven. Ik heb geluk en meteen reageert iemand die me op wil pikken en op de pas wil afzetten. Althans, ze rijdt me zover naar boven tot het telefoonbereik wegvalt om te voorkomen dat Lyft de rit niet erkent en ze niet het volledige bedrag krijgt. Ik besluit maar gewoon op dit aanbod in te gaan en de rit te accepteren, dus niet veel later zit ik in de auto op weg naar boven. We raken aan de praat en de rit verloopt gezellig en soepel, wanneer de chauffeuse mededeelt dat ze mij toch op de top zal afzetten en wel ziet wat Lyft hiermee doet. Na dit gelukje, bereik ik net na 20.00 uur de top van Sonora Pass, waar ik mijn Lyft-rijdster bedank en weer de Pacific Crest Trail op loop.
Na net geen mijl vind ik een goede, en sneeuwvrije, tentplaats waarna ik rond 21.30 uur na het bereiden van avondeten eindelijk mijn slaapzak inkruip. Het eerste gedeelte van vandaag was top, maar de reis vanaf Yosemite terug naar de trail was vermoeiend en lang, dus ik ben blij dat ik kan gaan slapen voor een nieuwe dag op de trail morgen!
Zoals altijd, bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!
Davy Jones