Pacific Crest Trail dag 62 – 64

Dag 62 – vrijdag 31 mei
0 miles

Vandaag staat een absolute zero day op de planning. We hebben besloten twee dagen off-trail te nemen in Mammoth, als beloning voor onszelf dat we de op papier lastigste sectie voltooid hebben en een dag eerder dan gepland zijn aangekomen in Mammoth.
Na een heerlijke nacht in een zacht bed, eten we een uitgebreid en goed ontbijt in het hotel, voordat we besluiten het stadje te gaan verkennen. We struinen wat rond, kijken welke winkel het meest geschikt is om eten voor de volgende sectie in te slaan (ofwel, wat is het goedkoopste) en doen verder helemaal niks. Althans, ik doe verder helemaal niks: Sams rugzak is in de vorige sectie beschadigd geraakt en hij probeert, na het succesverhaal van Connor en zijn matje, een nieuwe rugzak te regelen. De klantenservice van Osprey blijkt op en top te zijn en na een kort gesprek aan de telefoon, wisselt Sam even later zijn beschadigde Osprey in voor een gloednieuwe versie in één van de outdoorwinkels in Mammoth.
We lunchen hierna in een pizzeria met een toetje bij de frozen yoghurt-zaak. Met onze magen weer goed gevuld en nagenietend van de erg smakelijke frozen yoghurt, lopen we terug naar het hotel. Hier doen we, zeer verrassend, niks behalve op bed hangen en wifi gebruiken voordat het voor het late avondeten (we zijn nog steeds aardig vol van de lunch) naar Mammoth Brewery gaat. Met een bier en burger sluiten we deze rustdag en de avond gezellig af, voordat ons weer een lekker zacht bed wacht voor de komende nacht.

Dag 63 – zaterdag 1 juni
0 miles

Na de luie dag van gisteren, is het vandaag tijd voor de “town chores”: alles wat geregeld moet worden als je in een stadje bent.
We beginnen met het inkopen van eten voor de volgende sectie. In de Grocery Outlet slaan we flink in voor weinig geld, waarna het voor de laatste beetjes naar Vons gaat. Met een uitgave van 100 dollar voor 14 dagen aan eten, verlaat ik tevreden de supermarkt. Aangezien de rest van de zaken in het hotel geregeld kan worden, lopen we terug naar onze kamer, waar we de rest van de middag zullen doorbrengen; niet in de minste plaats omdat vandaag de Champions League finale gespeeld wordt. Met de wedstrijd live op de achtergrond, bereid ik een box met zeven dagen aan eten voor, terwijl ik het eten voor de komende zeven dagen in mijn rugzak inpak.
Aangezien Saint Nik volgende week zondag jarig is, hebben twee van zijn vrienden hem, en ons allemaal, uitgenodigd voor een weekend in South Lake Tahoe in een huisje aan het meer. Om zoveel mogelijk te profiteren van dit weekend, willen we zaterdag al in dit huisje aankomen en Niks verjaardag vieren, wat betekent dat we de volgende 120 mijl naar Sonora Pass in maximaal 6,5 dagen moeten afronden. Een leuke uitdaging, maar we hebben een goede motivatie! Zeven dagen eten moet dus genoeg zijn voor deze sectie, terwijl ik de box met de overige zeven dagen aan eten opstuur naar Yosemite Valley. Mijn plan is om na dit verjaardagsweekend, een korte excursie te maken naar Yosemite National Park om El Capitan, Yosemite Falls en Half Dome te zien. Hoewel de PCT door Yosemite National Park loopt, komt het niet door het populairste gedeelte Yosemite Valley, waar al deze toeristische attracties zijn te bewonderen. Door een box met eten daarnaartoe te sturen, bespaar ik behoorlijk wat geld aangezien zeven dagen aan eten in Yosemite Valley een fortuin kost.
Met al het eten nu georganiseerd ingepakt en weggestopt, vet ik mijn schoenen in om ze weer zoveel mogelijk waterdicht te maken en droog ik ze met de haarföhn nog zoveel mogelijk op voordat we morgen weer gaan beginnen!
Voordat het weer de trail op gaat, is het echter nog een laatste keer tijd voor een town dinner. Met een pasta, burger, vistaco’s en opnieuw een frozen yoghurt na, neem ik het er nog eens flink van, voordat het weer zeven dagen de sneeuw in gaat.
De avond wordt vervolgens afgesloten met de minst leuke gelegenheid van de afgelopen twee dagen: het afscheid met Sam. Vandaag is Sams vriendin Ann in Mammoth aangekomen en hoewel ze ook naar de trail gaan, vertrekken ze pas op maandag of dinsdag, wat betekent dat we Sam gaan missen voor in ieder geval de komende sectie. Met ook nog een roadtrip op de planning, kan het echter zomaar zijn dat we Sam niet meer terugzien voor de rest van onze hike…
Na afscheid genomen te hebben, is het tijd om vandaag wat vroeger te gaan slapen: morgen wacht ons weer een lange dag in de sneeuw en we plannen om om 7.00 uur te vertrekken na een laatste luxe ontbijt in het hotel.

Dag 64 – zondag 2 juni
12,6 miles (mile 903,3 – mile 915,9) – 20,2 km

Met een laatste ontbijt dat onze maag goed vult, worden we door Tony om 7.30 afgezet bij de parkeerplaats vanwaar we ook zijn opgepikt drie dagen geleden. De weg is verderop nog steeds niet sneeuwvrij gemaakt de afgelopen dagen, dus we hebben weer zo’n 5,5 mijl voor ons liggen om terug op de Pacific Crest Trail te komen. Na een uurtje hebben we de twee mijl naar Horseshoe Lake gelopen, waar we een korte pauze houden voordat we de rest van de trail terug naar de PCT beginnen. We bereiken de PCT uiteindelijk weer op de splitsing bij mijl 903,3 waar we haar de laatste keer hebben achtergelaten. Vanaf hier dalen we meteen weer flink af: we gaan naar 7400 feet, wat ook betekent dat we redelijk wat sneeuwvrije trail tegenkomen.

Gezien de hoogte waar we ons nu bevinden, is er helaas echter meer sneeuw dan we verwachtten. Gelukkig is de sneeuw die er ligt wel vrij compact, dus we kunnen er prima overheen lopen. De vele omgevallen bomen verderop, zorgen echter voor een paar flinke krassen op onze benen als we naast de bomen postholen en onze benen langs de bomen af schaven.
Na een lunch op een schitterende pauzeplek langs één van de vele rivieren en beekjes die we in dit dal tegenkomen, wacht ons Devil’s Postpile, een toeristische attractie in dit gebied. Devil’s Postpile is een rotsformatie met rechtopstaande rotspilaren, wat voor een bijzonder en gaaf uitzicht zorgt. Na Devil’s Postpile verlaten we de sneeuwvrije trail voor de rest van de dag en komen we weer sneeuw tegen, wat ons tempo aardig omlaag brengt en ervoor zorgt dat de middag een stuk langzamer voorbij lijkt te gaan dan de ochtend. Bovendien zijn er een aantal rivieroversteken, waarbij de meeste gelukkig over te steken zijn over boomstammen en stenen.

Tussen deze rivieroversteken hebben we een aantal steile traverses te passeren, voordat we uiteindelijk bij een wild bulderende “beek” aankomen. Het water is te diep en te snelstromend om hier over te steken en, zonder ook een omgevallen boomstam in de buurt, is de enige optie die we hebben om de rivier stroomopwaarts te volgen. We hopen verderop een geschikte plaats te vinden om over te steken en aangezien de beek kleiner zal worden naarmate we dichterbij de bron komen, hebben we er vertrouwen in dat we iets zullen vinden. Bovendien is de kans op een sneeuwbrug groter naarmate we verder omhoog klimmen. We winnen snel hoogte en ongeveer een mijl later, vinden we tenslotte een sneeuwbrug die stevig genoeg is om over te steken. Met de laatste mijlen naar onze overnachtingsplek zonder bijzonderheden, verloopt de rest van de middag soepel. Ik vind zelfs een vlak sneeuwvrij plaatsje om mijn tent op te zetten en met het genot van slapen op zand in plaats van sneeuw, leg ik me neer in mijn tent. Inclusief de trail naar de PCT zelf, hebben we met 19 mijl onze eerste lange dag van de komende zes erop zitten.
Morgen wacht ons naast een langere dag, op papier ook een zwaardere dag dan vandaag. We plannen een dag van circa 20 mijl, waarbij zowel Island Pass als Donohue Pass beklommen worden. Hoewel ik niet per se uitkijk naar de klim omhoog, kijk ik wel uit naar Donohue Pass zelf: het duidt de grens van Yosemite National Park aan, wat betekent dat we de paar dagen daarna door Yosemite zullen lopen. Daarnaast is het de laatste pas die ons hoger dan 11000 feet brengt en de pas duidt hiermee ook het einde van de High Sierra aan. Genoeg om naar uit te kijken dus!

Zoals altijd, bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!

Davy Jones