Pacific Crest Trail dag 59 – 61
Dag 59 – dinsdag 28 mei
19,0 miles (mile 859,5 – mile 878,5) – 30,4 km
Vandaag gaat de wekker wat later dan de voorgaande dagen: vanwege Saint Niks voet, vertrekken we wat later. Aangezien de voet niet nog eens mag bevriezen, wachten we de zonsopkomst over de bergen af voor iets warmere temperaturen.
Door onze lange dag van gisteren met de extra 1,8 mijl omhoog aan het einde van de dag, hoeven we vanochtend niet meer de hele klim naar de top van Selden Pass te lopen. Bovendien is de eerste twee mijl vandaag bijna compleet sneeuwvrij, dus met een aardig tempo beginnen we aan de dag en aan de klim. Dit tempo zakt bovendien niet meteen drastisch zodra we weer terug in de sneeuw zijn, in tegenstelling tot de klim van Muir Pass twee dagen geleden. De sneeuw is namelijk hard bevroren, wat voor ons hikers perfect is. Zonder noemenswaardig te postholen, lopen we de rest van de klim daarom naar boven tot we iets voor 10.45 uur op de pas staan.
Vanaf de top lopen/glijden we weer een aantal keer recht en steil naar beneden tot ons bijna vier mijl later weer een rivieroversteek wacht. Net als gisteren maken we van de gelegenheid van het uitdoen van onze schoenen en het doorwaden van de rivier gebruik om aan de andere kant te lunchen: onder het genot van, jawel een tortilla, laten we onze voeten opdrogen en opwarmen in de zon.
Voor na de lunch plannen we nog 9,5 mijl te lopen, wat ons tot de voet van de laatste pas voor Mammoth, Silver Pass, zal brengen. De eerste drie mijl na de lunch gaan voortvarend met een tempo van twee mijl per uur. Vanaf dan stijgt de trail echter weer en loopt het omhoog naar Bear Ridge. Hoewel dit geen pas is, valt de klim zwaar. In 2,8 mijl stijgen we 1000 feet, wat Bear Ridge steiler maakt dan veel passen die we gedaan hebben. De hel van Bear Ridge begint echter pas als we denken dat we boven zijn. Verradelijk vals plat loopt het omhoog door een eindeloos bos waar navigeren en oriënteren een drama is. Er lijkt geen einde aan te komen en met onze benen die steeds meer leeglopen, slaat iedereens humeur om. In totale stilte voltooien we de laatste hoogtemeters, tot we de sneeuw voor ons eindelijk omlaag zien gaan; en omlaag gaat het…
Over de komende tweeëneenhalve mijl daalt de trail af van 10000 feet naar 8000 feet. Met de trail volledig bedekt onder sneeuw, volgen we echter niet alle haarspeldbochten die de trail maakt, dus over een ondergesneeuwd rivierbed, lopen we weer eens recht naar beneden, wat de afdaling alleen maar steiler maakt. Zoals we echter al eerder ontdekt hebben, blijken onmogelijk steile afdalingen opeens mogelijk zodra er sneeuw ligt en met grote stappen verliezen we snel hoogte. Op het einde van de afdaling, wacht ons nog wat geklauter over rotsen, nu we ver genoeg zijn afgedaald en de sneeuw grotendeels weg is, maar niet veel later staan we helemaal beneden aan de afdaling en aan de voet van Silver Pass. We hebben er weer een lange dag op zitten en onder het genot van een kampvuur, genieten we van de laatste zon, voordat het snel afkoelt en iedereen zijn/haar tent opzoekt.
We hopen morgen nog een lange dag van ongeveer 17 mijl te doen, zodat we voor donderdag nog zo’n 11 mijl over hebben om in Mammoth te komen. Dit lijkt goed mogelijk en iedereen begint steeds meer te hopen en te rekenen op “town food” voor donderdag.
Dag 60 – woensdag 29 mei
17,4 miles (mile 878,5 – mile 895,9) – 27,8 km
Voor mijn zestigste dag op trail, wacht een nieuwe pas. Wanneer we om 5.45 uur vertrekken, loopt het meteen aardig bergop. Gelukkig is er echter ook behoorlijk wat trail zichtbaar, waardoor we het tempo er toch aardig in kunnen houden. Met een hoop haarspeldbochten, worden de benen meteen geprikkeld, voordat het stijgingspercentage wat afvlakt. Weer over sneeuw lopend, komen we een aantal beken tegen, die gelukkig over boomstammen en stenen over te steken zijn en zonder al te veel tijd te verliezen lopen we verder naar de waterval. Deze waterval bevindt zich direct naast de trail: de rivier stroomt na de waterval zelfs over de trail zelf. Beneveld door de mist rond de waterval, is er van een afvlakkende trail dan geen sprake meer. Parallel aan de waterval gaat het heel steil omhoog en na elke vijf passen is het uithijgen…
Het goede nieuws is echter dat we, zodra we bovenaan de waterval staan, de meeste hoogtemeters voor de pas overwonnen hebben en ons nog “maar” een paar redelijk vlakke mijlen wacht. Het tempo wordt er aardig in gehouden tot Saint Nik opeens stopt en iets in de sneeuw begint te schrijven: ⅓. Net voordat we top van Silver Pass bereiken, hebben we eenderde van de Pacific Crest Trail voltooid!
We ronden de klim na een kort fotomomentje af en na een paar laatste steile meters staan we op de top van onze laatste pas vóór Mammoth. Zoals vaker voorkwam de afgelopen passen, gaat het aan de andere kant vrij steil naar beneden: niet in de laatste plaats omdat we weer wat haarspeldbochten afkorten. Haar groeiende reputatie als stuntpiloot steeds meer bevestigend, glijdt Little Skittle, zoals bijna iedereen in de groep trouwens, naar beneden door de sneeuw. In tegenstelling tot iedereen, glijdt ze echter verder waar de rest stopt. Het gaat hier steiler naar beneden en om te stoppen, duwt ze haar voeten daarom in de sneeuw. Dit gebeurt echter iets te fanatiek en met een paar spectaculaire koprollen en allerlei materiaal in het rond vliegend, rolt ze verder de berg af tot ze verderop op een vlakker stuk tot stilstand komt. Gelukkig heeft ze niks overgehouden aan deze spectaculaire duikeling en nadat alle spullen weer bij elkaar zijn geraapt, voltooien we de rest van de afdaling.
Aan de voet van de volgende klim aangekomen, pauzeren we voor onze lunch en laten we onze spullen drogen. Hoewel de laatste pas erop zit, kijkt niemand echt uit naar de middag. Net als gisteren wacht ons nog aardig wat hoogtemeters voordat we de tent op kunnen zetten.
Het begint met een klim van 2,5 mijl waarbij er 1200 feet geklommen wordt, voordat er meteen weer 500 feet gedaald wordt om nog wat hoogtemters toe te voegen aan de volgende klim. Deze tweede klim loopt bovendien steil naar boven, waardoor we na een uur ongeveer een mijl vooruitgang geboekt hebben. Om de dag nog leuk af te sluiten, wacht ons vervolgens een traverse van een paar mijl door een bos dat vergelijkbaar aanvoelt als de hel op de top van Bear Ridge.
Aan alles komt echter een einde en aan het einde van de traverse en het begin van de lange afdaling richting Mammoth, zetten we onze tent op na een laatste slopende dag door de Sierra voordat we weer kunnen genieten van een rustdag in de beschaving.
Om tot deze beschaving te komen, wacht ons morgen nog een dag van 11 mijl. De eerste zeven mijl dalen we af over de trail, voordat we de trail verlaten en via Mammoth Pass de laatste vier mijl naar Horseshoe Lake lopen waar Tony ons weer op zal wachten.
Om nog iets van de dag te hebben in Mammoth, besluiten we de wekker nog iets vroeger te zetten en rond 5.00 uur te vertrekken. Town is waiting!
Dag 61 – donderdag 30 mei
7,4 miles (mile 895,9 – mile 903,3) – 11,8 km
Uiteindelijk wordt 5.00 uur vertrekken, 5.15 uur vertrekken, maar we zijn onderweg! Het was een koude nacht en ook de eerste paar uur, lopen we met een redelijke set kleren om ons lijf rond.
De afdaling die we verwachtten, blijkt voor de eerste circa vijf mijl meer een langzaam aflopende traverse te zijn, wat bij iedereen tegenvalt en de groepsmoraal wel wat omlaag brengt. Zodra de echte afdaling echter begint, voelt iedereen zich beter en met een lekker tempo lopen we de laatste mijlen naar de splitsing, die we rond 9.30 uur bereiken.
Met een steeds vrolijker en enthousiaster wordende groep naarmate we dichterbij Horseshoe Lake komen, gaan de 3,5 mijl over de Horseshoe Lake Trail en Mammoth Pass redelijk snel voorbij. Gelukkig is Mammoth Pass geen noemenswaardige klim en hoewel het omhoog loopt, heeft niemand er moeite mee, zeker niet nu we zo dichtbij zijn.
Zodra we bij Horseshoe Lake arriveren, krijgen we de bevestiging dat de weg nog afgesloten (en ondergesneeuwd) is. Tony had dit gisteren al doorgegeven aan Jade en we rekenen op een extra halve mijl lopen om naar de vrijgemaakte weg te komen. Het blijkt echter nog twee mijl lopen om tot de parkeerplaats te komen waar de sneeuw ophoudt en waar Tony op ons wacht, dus we lopen nog een uurtje langer dan verwacht.
Uiteindelijk komen we net rond lunchtijd aan bij Tony’s auto en, zoals gebruikelijk als we in een stadje aankomen, is het eerste wat we doen eten. We rijden naar een burgertent, waar iedereen flink inslaat, voordat we naar Schat’s Bakkerij gaan, die ook in Mammoth een vestiging blijkt te hebben. Na dit eetfestijn, checken we in in ons hotel, waar we douchen, kleren wassen en rondhangen voor de rest van de middag voordat het tijd is om weer te eten. Met een heerlijke pasta achter de kiezen, trakteert Sam ons op de shots die hij ons had beloofd als we Mammoth op donderdag zouden bereiken. Het wordt uiteindelijk nog een late avond, inclusief wat bier, dus zodra we onze hotelkamer inlopen, valt iedereen meteen neer op bed. Het was een mooie en onvergetelijke sectie, maar wat is het toch ook fijn om voor even uit de sneeuw, kou en bergen te zijn!
Tot de volgende keer!
Davy Jones