Pacific Crest Trail dag 35 – 37
Klik hier voor Little Skittles vlogs, die een beeld geven van de ervaringen van mijn groep en mij.
Dag 35 – zaterdag 4 mei
20,8 miles (mile 566,5 – mile 587,3) – 33,3 km
Vandaag gaat het weer verder over de Pacific Crest Trail op weg naar Kennedy Meadows. We leggen een goede bodem met het uitgebreide ontbijt in het hotel, dat gelukkig een beetje op tijd opent, en lopen dan naar dé populaire ontbijtspot van Tehachapi. Hier hopen we snel een lift te krijgen om terug te komen bij de trail. Snel blijkt het te zijn: we staan nog geen twee minuten op de stoep met onze duim omhoog of iemand stopt bij de bakkerij en biedt ons een lift aan, maar niet voordat hij zelf een koffie bestelt in de bakkerij. Daar kunnen we prima op wachten!
Door deze vlugge lift lopen we iets na 07.30 uur weer de trail op. Ons plan is om niet al te lange dagen tot Kennedy Meadows te maken, rond de 20-25 mijl per dag om de sectie af te sluiten en te wachten op Connor, Toolbox en Sam die de extra acht mijl tot Highway 58 nog lopen. Ons plan voor vandaag is om een kampeerplek zo’n 21 mijl verderop te bereiken.
De trail loopt vanaf het begin omhoog en we klimmen flink de eerste mijlen. De eerste mijlen die ook droge mijlen zijn: er is geen water voor zo’n 16 mijl vanaf de start vandaag. Het is sowieso een droge sectie tot Kennedy Meadows; de komende dagen zullen er een paar secties zijn waar we flink wat kilo’s aan water moeten tillen.
Ik voel me echter goed vandaag, loop ongeveer alles samen met Saint Nik en met z’n tweeën lopen we stevig door tot de plek waar we weer water kunnen bijvullen. Hier wachten we op Little Skittle en Jade en met z’n vieren lopen we de rest van de dag uit tot onze beoogde kampeerplek, die we al om 15.50 uur bereiken. Wat een luxe zo’n korte dag; het voelt echt maar als een halve dag na de lange dagen die we de afgelopen tijd gemaakt hebben.
We besluiten alle vier voor een nachtje cowboy camping te gaan, een primeur voor Saint Nik, en hangen de rest van de avond tot de zon ondergaat en het af begint te koelen wat rond. Onder het mom van gewicht uit de rugzak lozen en ook gewoon puur uit verveling, wordt er flink gegeten vanavond. Ik kom er op de eerste dag al achter dat ik wel heel veel eten bij me heb en vooral de wortels die ik meegenomen heb uit Tehachapi zijn zwaar, maar wat smaken verse groenten goed op de trail!
Dag 36 – zondag 5 mei
21,6 miles (mile 587,3 – mile 608,9) – 34,6 km
Na een heerlijke nacht cowboy camping, starten we vandaag met z’n allen vrij laat. We lopen de eerste twee uur op deze onofficiële maar vrij populaire feestdag, Cinco de Mayo, samen. Ik passeer mijl 600 niet veel later solo en loop vanaf hier nog zo’n mijl verder naar het eerste water van de dag, waar ik op de rest wacht en waar we samen lunchen. Het is de afgelopen dagen wat drukker op de trail en we passeren verschillende groepen; we zijn in een kleine bubbel terechtgekomen. Ook tijdens deze lunch zijn er veel mensen die we nog niet eerder hebben gezien: ze blijken allemaal tot dezelfde grote groep te behoren, zijn vrij vroeg in het jaar begonnen en kamperen vaak samen.
Het terrein na de lunch is verder niet heel bijzonder, het gaat wat op en af. Wel komen we duidelijk meer bomen, inclusief dennenbomen tegen, wat een eerste aanwijzing is voor het feit dat we dichterbij de Sierra komen.
De zeven mijl in de middag, lopen we als groep in één keer uit. We besluiten te overnachten op een officiële camping, die nog niet geopend is, wat in ieder geval toiletten en een vlakke ondergrond voor de tent betekent. Luxe! Daarnaast hebben we een vuurplaats en besluiten we onder het mom van Cinco de Mayo een kampvuur te maken. Bovendien hebben de Amerikanen in onze groep met hetzelfde excuus kleine flesjes tequila en whiskey meegenomen vanuit Tehachapi die we rond het kampvuur opdrinken. Het blijft echter een trail day voor ons, dus rond 20.00 uur zijn we zo’n beetje uitgeteld en begint het sowieso af te koelen, dus besluiten we om maar te gaan slapen.
Als ik terugdenk aan vandaag, begin ik me steeds meer te verheugen op de Sierra Nevada: de geur van dennenbomen, een verandering in landschap van weidse woestijnuitzichten naar meer begroeiing en een groenere omgeving smaakt zeker naar meer. We bevinden ons momenteel echter nog in de woestijn blijkt al snel als ik de dag van morgen bekijk in Guthook’s. Morgen wacht ons namelijk de langste droge sectie tot nu toe op de PCT. Het is een sectie van 35 mijl van het water waar we nu bij kamperen tot de volgende officiële waterbron. Er zijn gelukkig echter twee watercaches geplaatst onderweg door wederom geweldige trail angels, maar aangezien we niet zeker weten hoeveel water daar beschikbaar is, zal het toch een zware rugzak worden morgenochtend.
Dag 37 – maandag 6 mei
29,5 miles (mile 608,9 – mile 638,4) – 47,2 km
Vandaag vertrekken we wat vroeger dan gisteren: iets voor zevenen lopen we de trail weer op voor de lange droge sectie die voor ons ligt. Het lijkt een heuvelachtige dag te worden met vele kilometers klimmen en dalen. Het begint meteen goed vanaf de camping met een aardige klim die de benen meteen op spanning brengt.
De eerste paar mijlen gaan lekker en aangezien het nog niet heel warm is, kan ik mijn water nog wat bewaren voor later vandaag en verderop in de droge sectie. Hierbij krijg ik nog hulp door het bereiken van de eerste watercache na zes mijl. Er is meer dan genoeg water beschikbaar hier, dus ik drink behoorlijk wat water en vul mijn flessen weer bij voor de komende mijlen. De volgende watercache ligt op zo’n 9 mijl van hier, maar volgens de laatste reacties in Guthook’s van een aantal dagen geleden, is er daar niet veel water over. Dit betekent dat ik voor de zekerheid maar alledrie mijn 1-literflessen bijvul en met een zware rugzak verder loop.
Het lopen vandaag valt me zwaar, maar gelukkig kun je altijd wel een mijlpaal bedenken om naartoe te werken op een dag. Vandaag is dat het bereiken van het 1000-kilometerpunt, mijl 625, op de trail. Iets na twaalven bereik ik deze mijlpaal, waarna ik samen met Saint Nik en Little Skittle van een lunch in de schaduw geniet. Verspreid lopen we hierna verder, op weg naar de volgende watercache die nog zo’n 4 à 5 mijl van hier verwijderd is.
Wanneer we hier aankomen, blijkt de watercache bijgevuld te zijn in de afgelopen paar dagen en er is zelfs nog een blikje cola te vinden tussen de grote flessen water.
Net als er wat regendruppels beginnen te vallen, begin ik, luisterend naar een nieuwe aflevering van Backpackerradio, aan de volgende klim. Het is nog 7,5 mijl van hier naar de eerder besproken kampeerplek iets na de top van de beklimming. De klim is pittig en er lijkt geen einde aan te komen, hoewel het blikje cola net voor de top wonderen doet en me nog wat broodnodige energie geeft voor de laatste mijlen naar kamp.
Hoewel het vandaag echt niet voorbij leek te gaan, blijkt mijn gemiddelde toch op drie mijl per uur te liggen. Mijn benen zijn echter helemaal op en eenmaal aangekomen bij de tentplaats bereid ik daarom een grote portie avondeten voor: al het eten wat ik teveel bij me heb (we hebben door de lange dag van vandaag nog maar 64 mijl te lopen tot Kennedy Meadows en liggen daarmee voor op onze beoogde planning) gaat er wel in vandaag. Ik hoop dat dat me voor morgen meer energie geeft dan dat ik vandaag had!
See you next time!
Davy Jones
Klik hier voor Little Skittles vlogs, die een beeld geven van de ervaringen van mijn groep en mij.