Pacific Crest Trail dag 19 – 22
Wil je meer foto’s zien? Kijk eens op mijn Instagram-account @timstroeks
Dag 19 – donderdag 18 april
25,5 miles (mile 273,0 – mile 298,5) – 40,8 km
Na een koude nacht cowboy camping onder de sterrenhemel, maak ik ontbijt voordat ik rond 6.45 uur wegloop. Ik sta iets vroeger op dan normaal omdat ik mezelf als doel heb gesteld om de 300 mijl te halen vandaag. Dat zou met 27 mijl mijn langste dag tot dusverre betekenen, dus wat vroeger beginnen met lopen kan geen kwaad. Ik ben echter nog geen uur onderweg als ik bij mijl 275 “Toolbox” tegenkom, terwijl hij zijn tent en slaapzak aan het drogen is in de zon. Ik heb met hem gekampeerd op de dag met de weggespoelde trail een aantal dagen geleden. Daarvoor had ik hem sinds dag twee op de trail niet meer gezien. We kletsen bij en voor ik het in de gaten heb, zijn we een uur verder en is mijn vroege start van vandaag alweer teniet gedaan.
Ik besluit snel verder te lopen en gelukkig schieten de mijlen vanochtend op. Rond 12.30 uur heb ik 13,5 mijl gelopen en is het tijd voor een lunchpauze. Ik blijf echter niet al te lang hangen op deze leuke plek langs het water, want er is nog genoeg te lopen om mijl 300 te halen.
Waar het ‘s ochtends lekker opschoot, krijg ik in de middagsessie daarentegen na zo’n twee uur wandelen een inzinking en zakt het tempo flink. Bovendien is het weer tijd voor natte voeten, aangezien er weer een aantal keer een brede rivier overgestoken moet worden en er geen stenen of boomstammen over de rivier liggen om het gemakkelijk te maken. Naarmate de middag vordert, besluit ik om niet voor de 300 mijl te gaan vandaag. Niet alleen vanwege mijn dip vanmiddag, maar ook en vooral omdat de trail hier door een kloof loopt en er geen tentplaats is tot mijl 304, wat een dag van 31 mijl zou betekenen.
Ik sluit de wandeldag van vandaag af bij mijl 298,5 en kampeer bij een parkeerplaats met toiletten. Dat is de luxe van vandaag! Met 25,5 mijl heb ik nog steeds mijn langste dag van deze hike tot nu toe gelopen en heb ik uitzicht op het bereiken van de 300-mijlmarkering morgenochtend.
Dag 20 – vrijdag 19 april
19,5 miles (mile 298,5 – mile 318,0) – 31,2 km
Na een nacht waarin ik veel wakker ben geweest omdat ik me niet heel lekker voelde en midden in de nacht zelfs even naar het toilet rende, slaap ik ‘s ochtends lang uit. Rond 9.15 uur verlaat ik mijn tentplaats voor een erg late start. Ik ben nog niet helemaal opgeknapt en de eerste paar uur gaan maar langzaam voorbij met een snelheid van zo’n 2,5 mijl per uur. Na wat een eeuwigheid lijkt vanochtend, bereik ik dan eindelijk mijl 300.
Het is ondertussen al later op de ochtend en het begint nu echt warm te worden in de kloof waar de hitte ook blijft hangen. De hotsprings die ik passeer op de trail, zijn door deze hitte en de enorme drukte niet heel aanlokkelijk als pauzeplek en ik besluit nog even door te lopen. Ik stop niet veel later bij een beekje in de schaduw waar ik de vandaag brandende blaren afkoel en mijn lunch eet. Als ik hier mijn telefoon even check, blijkt dat Alex, de jongen met wie ik tot Idyllwild regelmatig samen heb gelopen en gekampeerd, een stressfractuur in zijn voet heeft opgelopen. Hij is hiermee tot Big Bear Lake gelopen waar hij nu een paar rustdagen neemt en verder bekijkt wat hij gaat doen. Een tegenvaller! Wat minder tegenvalt daarentegen is het moment dat ik me realiseer dat ik op deze pauzeplek ongeveer op het 500-kilometerpunt ben aangekomen (mijl 312,5). Al vijfhonderd kilometer te voet afgelegd door de woestijn van zuidelijk Californië.
In tegenstelling tot gisteren verloopt de middag beter dan de ochtend vandaag. Ik vind mijn natuurlijke PCT-tempo van drie mijl per uur terug en loop de laatste paar mijl de hete kloof uit. Hier stuit ik op een grote stuwdam, waarlangs ik afdaal voor een nieuwe rivieroversteek die me natte voeten oplevert; de eerste van vandaag. Uiteindelijk loop ik tot vrij laat in de avond door aangezien ik vanochtend zo laat begonnen ben en aangezien ik me vanmiddag steeds beter begon te voelen. Hoewel de dag niet heel goed begon, zet ik mijn tent uiteindelijk 19,5 mijl verder dan gisteren op de trail op en kan ik uitkijken naar de beroemde McDonald’s direct langs de trail bij Cajon Pass. Het doel is om hier overmorgen op Paaszondag een ontbijt te scoren. Morgen wacht daarom een relatief rustige en niet al te lange dag tot een paar mijl voor Cajon Pass.
Dag 21 – zaterdag 20 april
17,7 miles (mile 318,0 – mile 335,7) – 28,3 km
Vandaag vliegen de eerste paar uur voorbij. Ik heb de flow van gisterenmiddag nog steeds te pakken, wat me een goed aantal mijlen oplevert. In Big Bear Lake heb ik een aantal podcasts gedownload om wat meer afwisseling van muziek te hebben als ik wat wil luisteren op de trail en langzamerhand begin ik steeds meer afleveringen van “The history of Rome” te luisteren. Deze podcast beslaat de gehele geschiedenis van het Romeinse rijk: van het eerste begin met de stichting van Rome tot de val van het Romeinse Rijk, bestaande uit zo’n 170 afleveringen. Het zal me dus wel een tijdje kosten om de hele geschiedenis te volgen, maar vanochtend heb ik al een heel aantal afleveringen gebinged.
Na een paar uur onderweg te zijn, komt het eerste echte meer waar we langslopen deze hike in zicht: Silverwood Lake. De trail slingert een paar mijl langs de oever voor een leuke afwisseling van de hete en droge woestijn. Ik plan mijn lunchpauze op een picknickplaats net achter het meer, maar aangezien het daar wemelt van de mensen en er een kamp bezig lijkt te zijn, besluit ik nog iets verder te lopen voor mijn lunch. Omdat ik nog voor meer dagen eten over heb dan dat ik voor de laatste dagen naar Wrightwood nodig heb, eet ik een dubbele portie lunch vandaag, wat er natuurlijk wel ingaat tijdens deze lange en uitgebreide pauze.
Aangezien de ochtend zo lekker opschoot, voelt de middag bijna als een half dagje vrijaf. Om morgen te ontbijten bij Cajon Pass hoef ik nog maar een paar mijl te lopen voordat ik mijn tent opzet. Rond 15.30 uur ben ik tot zes mijl van Cajon Pass genaderd en vind ik een vlak stuk grond waar ik eten maak en me klaarmaak voor de nacht. Hoewel de wind aantrekt, is het een aangename avond en duik ik vroeg de tent in.
Dag 22 – zondag 21 april
18,2 miles (mile 335,7 – mile 353,9) – 29,1 km
Zodra ik wakker wordt op deze Paaszondag, pak ik mijn tas in en loop ik zonder ontbijt de trail op. Zes mijl is maar een uur of twee lopen, dus dat is wel te doen zonder ontbijt. Bovendien heb ik dan extra veel honger als ik bij Cajon Pass aankom om me vol te stouwen met een groot en zonder twijfel ongezond en calorierijk ontbijt.
De trail loopt nog even omhoog maar gaat dan steil naar beneden om tot de hoogte van de McDonald’s en de andere fastfoodketens te komen. Tot het laatste moment merk je niet dat de trail zometeen een drukke verkeersader kruist: door een diep uitgesleten, bochtige en smalle kloof loop ik langs een riviertje. Ik volg het pad weer in een bocht naar rechts en opeens zie ik niet ver voor me de Interstate 15, deel van de Route 66, die onder andere Los Angeles met Las Vegas verbindt. Hier verlaat ik de trail voor even om een luxe ontbijt te scoren, een ander ontbijt dan havermout voor de afwisseling. Eerste stop hier is McDonald’s, waar ik voor het ontbijt met pannenkoeken, spek en ei, muffin, koffie en McFlurry ga: een ontbijt dat goed is voor 2000 calorieën volgens de berekeningen van McDonald’s. Toch blij dat ik op mijn gemiddelde wandeldag een stuk meer calorieën verbrand dan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid …
Al snel blijkt dat Sam later vandaag ook hier aankomt, dus ik besluit op hem te wachten en ook maar de andere fastfoodketens te proberen. Voor de lunch loop ik naar Del Taco waar ik een grote burrito met frieten bestel om nog maar wat meer energie en vet te tanken.
Ik zit goed vol na deze lunch en besluit om mijn sandwich van de Subway in te laten pakken en in de rugzak mee te nemen om als snel en makkelijk avondeten te eten vandaag. Wanneer ik terugkom in de McDonald’s, zijn er ondertussen al vijf uur verstreken vanaf het moment dat ik hier aankwam. Gelukkig is Sam er ondertussen en nadat hij een menu van de Mac naar binnen heeft gewerkt lopen we samen terug naar de trail om de tocht naar Wrightwood voor morgen in te korten. We steken een aantal keer een spoorweg over (het blijkt niet alleen een drukke verkeersader voor auto’s) en stijgen daarna flink. Na een korte afdaling begint de daadwerkelijke klim die ons weer tot een hoogte boven de 8000 feet (2400 meter) zal brengen. Aangezien ik pas zes mijl heb gelopen en een pauze van vijf uur heb gehad, voel ik me top en vlieg ik over de trail. Sam heeft echter al wat meer gelopen vandaag, dus na een mijl of zeven neem ik weer voor even afscheid van Sam die hier de nacht doorbrengt, terwijl ik nog even verder loop en het grootste gedeelte van de klim vandaag nog wil afronden.
Doordat alle vlakke en onbegroeide stukken grond langs de trail tijdens de klim al bezet blijken te zijn, loop ik vanavond uiteindelijk nog vijf mijl verder dan Sam, twaalf mijl vanaf Cajon Pass. De zon is ondertussen al achter de bergen verdwenen en met de invallende duisternis bereik ik tenslotte een mooie tentplaats op een plateau met een uitzicht over onder andere de Interstate 15.
Snel eet ik mijn sandwich op, voordat ik mijn matje, slaapzak en andere slaapspullen klaarleg voor een nieuwe nacht cowboy camping. Er rest mij vanaf hier nog vijftien mijl tot Highway 2 vanwaar ik naar Wrightwood zal liften voor een nieuwe resupply en rustdag daar.
Overigens is de kans vrij groot dat ik “Second chance hiker” tegenkom morgen op de trail. Toen ik vanmiddag bij een trail register mijn naam opschreef, zag ik dat hij vandaag ook langs dit trail register is gekomen. Second chance hiker is een populaire hiker op YouTube die door middel van de PCT wil afvallen en zijn leefstijl wil verbeteren. Hij is dit jaar heel vroeg en langzaam begonnen, waardoor ik voordat ik zelf aan de trail begon al een aantal van zijn vlogs kon bekijken. Hij is heel positief en vrolijk en ik zou het erg leuk vinden om hem te ontmoeten en even een praatje te maken. Misschien kan dat morgen dus gebeuren, wie weet. Klik
hier als je geïnteresseerd bent in Second chance hiker om op zijn YouTube-kanaal te komen en zijn video’s te bekijken.
Voor nu is het echter tijd om te slapen en uit te rusten voor het laatste gedeelte van de klim morgenochtend en de laatste mijlen naar Wrightwood die niet gemakkelijk gaan worden.
Bedankt voor het lezen en hopelijk tot de volgende keer!
Strooky
Wil je meer foto’s zien? Kijk eens op mijn Instagram-account @timstroeks