Dagverslag Kungsleden 2018 dag 7-9

Dag 7 – dinsdag 3 juli 
22,7 km

Vandaag staan we iets vroeger op dan de afgelopen dagen, aangezien we de boot niet willen missen en daardoor een hele dag zouden moeten wachten voor een nieuwe overvaart. Rond acht uur zijn we daarom al bij de steiger voor de overvaart en niet veel later komt er nog een ander tweetal aan wandelen. De kapitein die de overvaart regelt, besluit dan maar alvast een keer eerder over te varen om niet een al te drukke en volle boot te krijgen. Samen met het tweetal en een drietal Duitsers, die op het laatste moment ook nog instappen, varen we over en staan we om 9.00 uur aan de overkant van het meer. Tot de volgende hut, de Aktsehut, is het maar een kilometer of acht, vanwaar om 17.00 uur weer een bootje gaat. Alle tijd van de wereld dus… We lopen toch lekker door met twee korte pauzes, die zeer welkom zijn vanwege de steile beklimming onderweg, en voor we het weten staan we voor de deur van de Aktsehut. Hier kopen we flink in, aangezien een groot deel van ons eten dat we van thuis hadden meegenomen mettertijd is opgegeten en nu wel ongeveer op is. Onder andere zelfgemaakte muesli (havermoutvlokken met studentenhaver) voor ontbijt en farfalle en een worst om, samen met de Cup à Soup die we nog hadden, het avondeten mee te maken, worden ingeslagen. Ook een colaatje en een Snickers voor nu meteen mag uiteraard niet ontbreken. Daarnaast bereiden we hier onze eerste chocomel: we hadden een aantal zakjes met chocolademelk-poeder meegenomen om af en toe een van een luxe momentje te kunnen genieten. Lekker, lekker! En dan hebben we ook nog de luxe van toiletten hier, heerlijk! 

Na deze pauze besluiten we al richting de oever van het meer, een kilometer verderop, te lopen vanwaar we zullen vertrekken naar de overkant. Dit blijkt een goede beslissing, want er is al iemand aanwezig die ons naar de overkant gaat varen en aangezien wij de enige zijn die over willen varen vanmiddag, we nog in het voorseizoen zitten en het weer er steeds slechter uit begint te zien, wil zij ook zo snel mogelijk overvaren. Net als alles klaar ligt voor vertrek, en het ondertussen al even regent, horen we de eerste donderslagen. Dat wordt toch nog even het onweer afwachten, voordat we het water op gaan. Bovendien hebben zich in de hut net nog twee mensen gemeld om mee te varen, die niet lang daarna ook bij ons komen. Na een uurtje in de stromende regen, half verscholen onder de bomen, gewacht en bijgekletst te hebben met het koppel dat ook meevaart, varen we rond 15.15 toch echt op het meer. Aan de overkant besluiten we nog door te lopen, zeker aangezien het nog niet heel laat is en we vandaag pas een kilometer of negen op de teller hebben staan.

Met het betreden van de andere oever van het meer, lopen we ook het Sarek Nationaal Park in. De eerste kilometers door dit “Little Canada” lopen lekker weg, waarna het echte stijgen gaat beginnen. Met de ondertussen weer stralende zon, lopen we zwetend omhoog en willen we de laatste kilometers naar de Rittak-schuilhut ook nog even aftikken. De schuilhut blijkt echter nog verder weg te zijn dan we dachten en met een flink aantrekkende wind en een inmiddels weer betrokken lucht, koelt het ook redelijk snel af. We zwoegen verder en bereiken uiteindelijk de Jåggastuga, zoals de schuilhut tegenwoordig blijkt te heten, waar we de farfalle met champignonsaus(-soep) en worst maken met een noedelsoepje na. We besluiten in de hut te slapen en al snel liggen we plat na deze dag, waarin alles voorkwam: een heerlijke dag op de Kungsleden. 

Dag 8 – woensdag 4 juli
27,1 km

Na een lekkere nacht, ontbijten we ook nog in de schuilhut, waar we ons daarna rustig klaarmaken voor vandaag, waarin Kvikkjokk het doel is. Rond 9.15 uur verlaten we de hut en begint langzaamaan het afdalen richting de Pårtestuga. Nog steeds in Sarek lopend, doet het bos soms wat monotoon aan, maar de vergezichten die je af en toe tussen de bomen door te zien krijgt, maken veel goed. Direct langs het pad zien we, net voordat we Sarek weer verlaten, een skelet en heel veel vacht liggen. Het skelet lijkt ons van een rendier en we denken dat wolven zich hieraan te goed hebben gedaan. Een mooi stukje wildernis en natuur in dit mooie nationaal park in Lapland.

Enkele honderden meters verderop, verlaten we Sarek en verheugen we ons op een lunch in de Pårtestuga, aangezien ons eigen eten ongeveer op is. Zodra we bij de Pårtestuga aankomen, blijkt er echter geen winkeltje aanwezig te zijn, wat toch wel een tegenvaller is. De huttenwaard is gelukkig wel erg aardig en vertelt ons alle laatste nieuwtjes rondom Pårte en helpt ons graag verder. Uiteindelijk komt het toch neer op het eten van ons laatste Nederlandse adventure food, dat we als back-up bewaard hadden. Dat moet in ieder geval genoeg zijn voor de 15,5 kilometer die ons nog resten naar Kvikkjokk.

Na een laatste afscheid met de gastvrouw, gaat de tocht verder en hopen we vooral dat het beter opschiet dan de ochtend, waarin we niet vooruit leken te komen. Niets blijkt minder waar en de dag van gisteren blijkt ons vandaag toch parten te spelen. We lopen langs een meertje, klimmen vervolgens weer wat om tenslotte flink af te dalen richting Kvikkjokk, dat met 300 meter het laagste punt van de tocht is. Ondanks dat het voor ons gevoel gestrompel is, blijken we toch gewoon op het schema van het boekje te lopen en hoe dichter we bij Kvikkjokk komen, hoe lekkerder het begint te voelen en hoe makkelijker we gaan lopen: Kvikkjokk betekent namelijk ook het einde van deel twee, op 189 kilometer van Abisko, wat betekent dat je ook al een goed stuk op weg bent richting de helft. 

We naderen het fjällstation steeds meer tot zo’n twee kilometer ervoor een man ons tegemoet komt gelopen. Na een praatje blijkt dit iemand van het supportteam van Emilie Forsberg te zijn. Zij is een Zweedse mountainrunner, die de Kungsleden in een recordtijd van vijf dagen wil rennen. We denken terug aan de overvaart van Aktse, waar de kapitein al iets had laten vallen over een extra overtocht voor iemand die de Kungsleden rennend aflegt. We beloven de man om Emilie aan te moedigen als ze langskomt, voor ook háár laatste stuk van de (tweede) dag naar Kvikkjokk. Verder nu gaat het echter eerst bergaf, waar we ook al gauw de fotograaf voor Emilie passeren die op een goede plek klaarstaat voor een paar mooie shots.

Uiteindelijk slaan we ons tentje zo’n 300 meter voor het fjällstation op. We maken snel wat eten, want het stikt hier van de muggen en we willen niet te lang buiten zitten en lek gestoken worden. Precies als we zitten te eten, komt Emilie langs gerend, die we uiteraard even aanmoedigen en toejuichen, waarna het tijd is voor onze welverdiende rust na een lange dag die maar niet opschoot… Maar we hebben het gehaald: Kvikkjokk. 

Dag 9 – woensdag 5 juli
25,9 km

De volgende dag staan we, na een prima nachtje slapen, vroeg op en lopen we meteen naar het fjällstation om daar binnen toevlucht te zoeken voor de muggen. We kopen hier ontbijt en slaan ook voor de komende dagen in. Alleereerst omdat gisteren alles op was, maar zeker ook omdat we nu op een rustiger gedeelte komen waar we de komende drie dagen geen bemande hutjes, dorpjes of supermarkten tegen gaan komen. Met onder andere 750 gram macaroni, 3 zakjes Cup à Soup, muesli en wat snoep voor onderweg te hebben ingeslagen, laden we ook onze telefoons nog even bij voordat we rond 09.30 uur richting de bootjes lopen, waar om 10.00 uur de oversteek over het meer gepland staat. Terwijl we hier wachten, komt er een Zweeds koppel bij dat ook de volledige Kungsleden loopt. Kvikkjokk is namelijk een kantelpunt en voor velen ook het eindpunt van een route die begon in Abisko. We raken aan de praat met het koppel en voordat we het weten, zitten we op de boot en stappen we 15 minuten later aan de overkant weer uit, waar we nogmaals een deel van het team van Emilie ontmoeten. 

We nemen, voor nu, afscheid van het Zweedse koppel en beginnen aan de steile klim naar boven. Bij een redelijk hoge, mooi gelegen waterval vullen we onze waterzak en flessen bij en gaat het snel verder. Ondanks dat het nog redelijk vroeg is, brandt de zon al goed en is het flink zweten om boven te komen. Na een kilometer of 12 houden we een pauze voor de lunch: een portie van de superlekkere notenmuesli die we vanochtend nog gekocht hadden. De muesli smaakt prima en na nog even uitgerust te hebben, lopen we door naar de Tsielekjåkk-schuilhut, waar we een theetje zetten en het Zweedse koppel weer tegenkomen. Vanaf de hut gaat het daarna verder, waarbij weer veel geklommen wordt. Boven aangekomen, blijven we een aantal kilometer op hoogte lopen, waarna de afdaling naar de bulderende rivier begint. Het doel is om hier vandaag ons tentje op te zetten, zeker nadat we tegemoetkomende wandelaars hadden aangesproken en het volgens hen een ideale slaapplek was. We dalen dus verder af, waardoor het aantal muggen helaas ook weer toeneemt en vinden al snel een mooi vlak plekje dichtbij de rivier. Even later komt ook het Zweedse stel hier aan, we kletsen even wat, waarna zij even verderop hun tent opzetten. Weer een prima dagje vandaag en we maken ons klaar voor de 1000 meter die we morgen weer gaan aantikken.

Bedankt voor het lezen!

Davy Jones