Bevoorrading op de PCT: verschillende resupply-strategieën
In mijn vorige blogpost schreef ik over coldsoaking en hoe ik dit op de trail heb ingepast en toegepast. Hiermee heb ik een vrij cruciale stap overgeslagen, namelijk het inslaan van voedsel op de trail. In tegenstelling tot wat sommige mensen lijken te denken, is het immers niet zo dat ik voor zes maanden eten in mijn rugzak heb zitten of dat we helemaal afgesloten zijn van de buitenwereld en zes maanden lang jagen en verzamelen in de natuur om de honger te stillen. Daarom ga ik vandaag in op resupply- strategieën voor de bevoorrading op de PCT.
Tijdens de voorbereiding van elke langeafstandswandeling, is het uitzoeken van de bevoorradingsmogelijkheden onderweg een belangrijk aspect. Het gaat er hierbij niet zozeer om om een gedetailleerde dagelijkse planning te maken waarin je precies uitrekent voor hoeveel dagen je in welke stad eten koopt, maar wel om te achterhalen wat verschillende opties en mogelijkheden zijn onderweg.
Voor sommige trails, zeker de trails die door vrij dichtbevolkt gebied komen, kan het al genoeg zijn om te kijken of je onderweg genoeg supermarkten/winkels tegenkomt om iets te kopen. Een precieze planning is dan verder niet nodig: je kunt op de bonnefooi beginnen en het dag per dag bekijken en afwegen. Wel reken je uiteraard je eten uit voor de eerste dagen van de trail tot de eerstvolgende mogelijkheid waar je weer eten in kan slaan, zodat je niet al meteen met een calorietekort en honger begint; die dagen zullen nog wel komen… Zeker de trails in West-Europa hebben veel mogelijkheden voor bevoorrading onderweg, aangezien je vrijwel altijd minimaal om de dag beschaving tegenkomt waar je ook wat kan eten of eten kan inslaan.
Wat betreft trails waarin je voor langere periodes (soms) ver verwijderd bent van beschaving (en lekker eten), zoals de Pacific Crest Trail, is het belangrijker om aandacht te besteden aan de bevoorrading onderweg: je wilt immers niet zonder eten komen te zitten terwijl je nog 100 km van een volgende bevoorradingsoptie verwijderd bent. Ik denk zelf dat het ook hier echter niet nodig en niet werkbaar is om al een compleet vooropgezet plan klaar te hebben. Eén van de belangrijkste kenmerken voor een succesvolle afronding van een langeafstandswandeling is, naast doorzettingsvermogen, flexibiliteit/veerkracht. Alles kan zomaar veranderen van de ene op de andere dag, waarin het gevraagd is om je aan te passen aan de nieuwe situatie om je hike voort te zetten. Misschien voel je een blessure opkomen, waardoor je besluit het rustiger aan te doen of misschien ontmoet je een groep mensen die langzamer loopt dan jij, maar met wie je zo goed kan opschieten dat je besluit door te lopen met deze groep. Deze twee veelvoorkomende voorbeelden laten zien hoe snel omstandigheden, die je voortgang en daarmee bevoorrading voor onderweg beïnvloeden, kunnen veranderen. Strikt vasthouden aan een vooraf gemaakte planning kan hierbij meer kwaad dan goed doen.
Daarom gaat deze blogpost meer in op strategieën en de verschillende opties die je hebt om op de trail te bevoorraden. Een opvallend verschil tussen Europese en Amerikaanse hikes hierin is dat er door hikers in de VS ook regelmatig gebruik wordt gemaakt van het vooruit sturen van vooraf voorbereide pakketjes met eten. In tegenstelling tot Nederland, heeft elk dorp en gehucht in de VS nog een postkantoor, wat voor het versturen (en ontvangen) heel handig is, aangezien je pakketjes ook aan postkantoren kan adresseren. Daarnaast is er de bekende manier van bevoorrading: winkelen in de supermarkt in een dorp of stad onderweg. Beide methoden, kopen in de supermarkt of vooruit sturen vanaf een locatie eerder op de trail, hebben hun voor- en nadelen en ik heb zelf ook beide strategieën gebruikt op mijn thru-hike van de Pacific Crest Trail.
Onderweg eten kopen in de supermarkt, heeft mijn persoonlijke voorkeur, omdat er meer keuzevrijheid is. Naarmate je langer op een trail bent, kan het gebeuren dat je je trek verliest in bepaalde snacks of maaltijden, omdat je er al teveel van hebt gegeten. Bevoorrading kopen in de supermarkt geeft je de vrijheid om nieuwe dingen te proberen en andere dingen te laten liggen. Bovendien ondersteun je hiermee de lokale economie van de trail towns waar je doorheen loopt, omdat je inkopen doet in elk dorp waar je doorheen komt, in plaats van groots inslaan in een stad en het dan allemaal vooruit te sturen. Verder is deze strategie ook top omdat er over het algemeen ruime openingstijden zijn (zeker voor grotere supermarkten) en je eigenlijk altijd wel wat kan vinden waar je wat kan kopen. Hierdoor ben je wat minder afhankelijk van openingstijden van postkantoren, die vaak redelijk beperkt zijn, met name in kleinere dorpjes. Dit kan er dan weer tot leiden dat je onverwachte vertraging oploopt omdat je één of enkele dagen moet wachten om je pakketje met voedsel op te pikken van het postkantoor. Om dit te ontlopen, heb ik zelf vaak gebruik gemaakt van andere locaties om mijn pakketjes naartoe te sturen. Vaak heeft een dorpje met een postkantoor ook een restaurant, café, winkel of iets dergelijks waar ze de PCT kennen en een pakketje in ontvangst willen nemen. Soms betaal je hier wat extra voor, maar het heeft als grote voordeel dat ze normaal gesproken ruimer geopend zijn (een hotel of restaurant vaak 7 dagen per week bijvoorbeeld) en dat je dus minder afhankelijk bent van de openingstijden van het postkantoor.
Naast de voordelen, kent deze strategie ook nadelen. Die zijn hier beschreven als de voordelen voor de pakket-strategie, waarbij vooraf voorbereide pakketten met voedsel vooruit gestuurd worden naar locaties verderop langs de trail om je bevoorrading daar gemakkelijker te maken. Ik heb deze pakket-strategie zelf ook gebruikt voor een gedeelte van de trail. De voornaamste reden voor mij om voor deze strategie te kiezen is om te bevoorraden op plaatsen waar geen winkels zijn of de keuze voor eten beperkt is (bijvoorbeeld alleen een kruidenierswinkeltje in een dorpje). Een pakket geeft dan de mogelijkheid om toch fatsoenlijk en (voor zover mogelijk) gevarieerd te bevoorraden. Een ander voordeel van deze resupply-strategie is dat je geen tijd hoeft te besteden aan eten kopen in de supermarkt tijdens je tijd off-trail en dus meer rust kan nemen of weer eerder de trail op kan lopen tijdens je stop in een stad of dorp. Verder is dit de enige echte, veilige manier van bevoorrading als je een speciaal dieet volgt of gezondere voeding prefereert, aangezien winkels in de kleinere dorpen soms de opties voor een dergelijk dieet missen en vaak vooral instant-maaltijden en snacks verkopen. Naast de voordelen die hier genoemd zijn, zijn er ook wel wat nadelen te benoemen voor deze strategie (benoemd als de voordelen voor de supermarkt-strategie). Een risico betreffende deze strategie die nog niet genoemd is, is dat pakketjes kwijt kunnen raken in de post. Dit zal flexibiliteit en aanpassingsvermogen vragen, maar is gelukkig niet onoverkomelijk.
Wat betreft kosten is het lastig een goede balans op te maken. Aangezien eten voor een paar dagen vrij zwaar is en al snel een groot pakket vormt, loopt de prijs voor verzending ook al gauw op. Voor bijna elk voedselpakket dat ik in Amerika verstuurde, betaalde ik 20 dollar. Het is echter ook zo dat winkels in kleine dorpjes hogere prijzen aanhouden, dus zeker als je in een stad bij een budgetsupermarkt groots kan inslaan, zullen de kosten elkaar niet echt ontlopen. Dit hangt verder natuurlijk ook nog af van een aantal andere factoren, zoals de hoeveelheid die je nodig hebt voor de volgende sectie (de lengte van de sectie).
Dit laat denk ik goed zien dat het lastig is om van tevoren al een compleet en gedetailleerd plan uit te werken en dat alles afhangt van je voortgang en obstakels onderweg. Je leert jezelf, je voorkeuren en je conditie steeds beter kennen, wat ervoor zorgt dat je maaltijden en voedselvoorkeuren onderweg kunnen veranderen. Maar je staat er gelukkig niet alleen voor op de trail: andere hikers en websites en apps, zoals Guthook’s, kunnen je helpen om je strategie te bepalen terwijl je aan de hike bezig bent. Een website die mij goed geholpen heeft voor mijn bevoorrading op de PCT is https://planyourhike.com/planning/resupply-points/. Hierin zie je alle mogelijke resupply-points en dorpen langs de Pacific Crest Trail en de bevoorradingsstops die aangeraden worden om te stoppen en in een supermarkt te bevoorraden of een pakket vooruit te sturen. Ook de alternatieve locaties (naast de postkantoren) in dorpen waar je pakketten naartoe kan sturen, zijn hier uitgewerkt, zodat je een helder en compleet overzicht hebt van je opties per stop.
Samenvattend heeft de keuzevrijheid van bevoorraden in de supermarkt mijn persoonlijke voorkeur. Toch heb ik tijdens mijn Pacific Crest Trail-hike vrij veel gebruik gemaakt van pakketten, omdat de bevoorradingsopties in winkels vooral na de Sierra minder zijn. Met name gedurende de secties in Zuid-Californië en de Sierra, is het relatief goedkoop en gemakkelijk om per stop in de supermarkt te bevoorraden. Hierna wordt dit echter minder waardoor het vooruit sturen van pakketten een goede en adequate optie wordt om te overwegen. Maak je echter niet te druk over de bevoorrading op de PCT: je komt er wel uit en vindt altijd hulp onderweg!
Hike on!
Davy Jones