Top 5: favoriete uitrusting op de PCT

Het is altijd leuk om over materiaal en uitrusting te schrijven. Daarom bekijk ik in deze blog middels een top vijf, mijn favoriete materiaal dat ik op de Pacific Crest Trail heb gebruikt. Ik heb voor aanvang van de PCT redelijk veel aandacht besteed aan materiaal, meer dan per se noodzakelijk, omdat ik materiaal en alle innovaties die hierin plaatsvinden heel interessant vind. 

Ik heb hierdoor veel verschillende spullen vergeleken en heb een weloverwogen keuze gemaakt. Hierdoor ben ik tevreden met al het materiaal dat ik gebruikt heb en is er niets dat me in de steek heeft gelaten. Toch heb ik een aantal spullen uit mijn uitrusting vervangen gedurende de tocht. Hier zal ik in de volgende blog wat dieper op ingaan met een vergelijking van mijn uitrusting vóór en na de PCT, de variaties in gewicht en de extra spullen die ik toevoegde voor een koude en besneeuwde Sierra Nevada. 

Naast de top vijf is er ook nog ruimte voor eervolle vermeldingen van twee spullen die de top vijf net niet gehaald hebben, maar die ik toch nog het vermelden waard vond. 

5: Hyberg Attila 55L

De Hyberg Attila is een frameloze rugzak met 55 liter aan inhoud. Deze rugzak heeft me gedurende de meer dan 2000 mijl dat ik hem gedragen heb echt overtuigd. Hoewel het ontbreken van een frame betekent dat het dragen van de rugzak oncomfortabeler wordt naarmate het gewicht in de rugzak hoger wordt, werkte het voor mij top. Mijn base weight was laag genoeg, waardoor het totale gewicht ook lag genoeg bleef, om de rugzak altijd comfortabel te dragen. Het grote voordeel van een frameloze rugzak, naast het gewicht, vind ik het feit dat de rugzak zich enigszins naar mijn rug vormt, wat het draagcomfort voor mij persoonlijk verhoogde. 

Ook in de Sierra, waar ik de rugzak, door extra kleding en een hoop eten, regelmatig zwaarder belaadde dan het aanbevolen draagvermogen van 15 kilogram, hield de Hyberg zich goed staande. Het was zeker niet meer echt comfortabel om de rugzak te dragen met dit gewicht, maar alle naden en aanhechtingen hielden stand; zelfs met een gewicht van zo’n 20 kg in de rugzak. Dit was voor mij op dat moment het belangrijkste. Door het gewicht op de schouderbanden (bij een frameloze rugzak draag je bijna het volledige gewicht op de schouders) is wel de onderkant van de opbergtasjes op de schouderbanden losgescheurd. DIt was echter mijn eigen schuld omdat ik er inflexibele materialen, zoals mijn spork en een kompas, in had zitten, waardoor deze schoudertasjes niet goed de buiging en vorm van de schouderbanden konden volgen. Dit zie ik daarom ook niet als falen van de rugzak, temeer omdat hij vijf kilo zwaarder beladen was dan waarvoor die gemaakt is. Bovendien is het prima te repareren met naald en draad om de tasjes weer functioneel te maken. Kortom, deze rugzak was perfect als lichtgewicht rugzak en ik ben zeker van plan de rugzak nog vaker te gebruiken voor lichtere hikes waarbij ik, bijvoorbeeld door extra materiaal, een wat grotere rugzak nodig heb. 

4: Thermarest Neoair Xtherm

Toen ik de grens tussen Mexico en Amerika aantikte, had ik de Thermarest Z-lite Sol bovenop mijn rugzak zitten. Dit is de warmere variant (door een reflectielaag) van het bekende opvouwbare schuimmatje van Thermarest met de bobbels. Praktisch gezien was dit matje top, aangezien je tijdens een pauze snel bij je matje bent om erop te zitten en je niet hoeft na te denken over waar je gaat zitten: cactusdoornen en scherpe stenen zijn geen reden tot zorg. Ik ben daarnaast geen moeilijke slaper en zeker na een lange dag hiken, slaap ik bijna overal op. Toch heb ik dit matje na zo’n 450 mijl omgewisseld voor een opblaasbaar matje: de Thermarest Neoair Xtherm. De reden voor wisselen was warmte: ik had al een aantal nachten met temperaturen rond het vriespunt meegemaakt. In combinatie met de quilt (met de open rug) was 0 graden wat betreft warmte ‘s nachts op het randje (met alleen slaapkleding en nog zonder donsjas e.d.). 

Daarom ben ik in Agua Dulce, wat de laatste stop vóór Kennedy Meadows met een redelijke toegankelijkheid tot een outdoor-winkel is, overgestapt. Met een besneeuwde Sierra Nevada, die vanaf Kennedy Meadows begint, in het vooruitzicht, wilde ik graag een matje testen dat me warmer kon houden tijdens lage temperaturen. Voor mij waren er twee opties: de Thermarest Neoair Xlite, waarschijnlijk het populairste matje op de trail, of de Thermarest Neoair Xtherm. Hoewel ze beide niet goedkoop zijn, hebben ze een goede naam binnen thru-hiking: ze zijn comfortabel en superlicht en worden ondersteund door een goede klantenservice van Thermarest wanneer ze kapot gaan. De keuze is voor mij uiteindelijk gevallen op de Xtherm vanwege het iets dikkere materiaal op de bodem en de hogere R-waarde. De Xlite geldt als een goed en warm drieseizoenen-matje en de R-waarde is over het algemeen hoog genoeg om op sneeuw te slapen. De Xtherm wordt daarentegen specifiek geadverteerd als wintermatje met een betere isolatie voor gebruik in de sneeuw. Vanwege het feit dat ik een quilt gebruik en dat we vroeg aankomen in de Sierra met een hoop sneeuw en eventueel aardig koude nachten op de planning, heeft de hogere R-waarde de doorslag gegeven. Een extra voordeel is het dikkere materiaal dat Thermarest heeft gebruikt aan de onderkant van de Xtherm, waardoor het matje normaal gesproken minder snel lek raakt. 

Dit bleek de juiste beslissing: de Xtherm is mijn warmste en comfortabelste matje ooit en naar mijn mening zijn aanschafprijs zeker waard. De dikte van het matje en de horizontale banen in plaats van de verticale banen, die veel andere luchtbedjes hebben, maken het een ongelofelijk comfortabel matje en ondanks het lage gewicht voelt het, zeker na een lange dag wandelen, bijna alsof ik op een bed slaap.  

3: Darntough sokken

Hoe saai en oninteressant sokken ook lijken, mijn Darntough-sokken hebben het tot de top vijf geschopt. De sokken zijn gemaakt van 100% merinowol, met nylon en lycra voor extra duurzaamheid en pasvorm aan de buitenkant en binnenkant van de sok. Dit maakt ze extreem comfortabel en, als je voor een dikkere variant gaat, lekker warm. 

Gedurende bijna de gehele trail had ik slechts twee paar wandelsokken bij me, waarvan ik één paar droeg. Pas in Washington, gedurende de laatste 300 mijl, zijn er gaten ontstaan in die sokken. Onvoorstelbaar als je bedenkt dat ik ze de afgelopen vier maanden en 2000 mijl elke dag heb gedragen. Daarnaast heeft de PCT veel fijn zand, pijn en as, dat door de schoenen dringt en de voeten bevuilt. Zo’n combinatie van zweet, zand en as is niet de ideale combinatie voor sokken, maar desondanks hebben ze het geweldig uitgehouden en verbaasde ik me over de duurzaamheid. Een ander groot voordeel dat deze sokken populair maakt, maar waar ik helaas geen gebruik van heb kunnen maken, is de levenslange garantie. Wanneer er door normaal gebruik gaten ontstaan in de sokken, kunnen deze gratis omgewisseld worden voor een nieuw paar. Dit kan ofwel in sommige outdoor-winkels die deze service aanbieden ofwel door de sokken op te sturen naar Darntough zelf. Deze opties had ik beide echter niet op het gedeelte van de trail waar mijn sokken gaten kregen, dus zal ik het omruilen voor een andere keer bewaren. Om af te sluiten: sokken (en schoenen) zijn een persoonlijke aangelegenheid en iedereen heeft hierin zijn eigen voorkeuren. Hoewel ik de Darntoughs zeker aanraad op basis van mijn ervaringen, zullen ze niet voor iedereen even goed werken. Test je sokken (en schoenen) daarom altijd goed!

2: Cumulus Taiga 480 quilt

Een ander onderdeel van mijn slaapsysteem komt op nummer 2 terecht: mijn quilt. Dit is het enige onderdeel van de Big 4 dat ik van het begin tot het eind bij me heb gedragen en het heeft me geen moment in de steek gelaten. Hoewel ik redelijk last-minute vóór het vertrek naar de VS nog geswitcht ben van een slaapzak naar een quilt, heb ik hier geen moment spijt van gehad. Ik was met name niet zeker over de warmte van de quilt in lagere temperaturen. Met een comfort rating van -2 en een comfort limit van -7, was ik bang dat ik de grens te veel zou opzoeken en het koud zou krijgen. Ik ben geen warme of koude slaper en in vorige slaapzakken klopten de de temperatuurwaarderingen op de slaapzak altijd wel met mijn ervaringen. De temperatuurwaardering voor de Cumulus blijkt echter voorzichtig ingeschat. In de Sierra was dit snel duidelijk: Tot mijn verbazing bleef ik, in de enkele nachten dat het afkoelde naar -8 á -10, warm en ben ik geen moment wakker geworden omdat ik het te koud had. Waar anderen een extra isolatiematje of slaapzakliner kochten voor meer warmte, kon ik het prima uitzingen met mijn standaard slaapmatje en quilt. Goed om te weten is wel dat mijn standaard slaapmatje in de Sierra de Xtherm was, die goed geïsoleerd is en gemaakt is om op sneeuw te slapen. Door de isolatie trok de koude van de grond niet omhoog, waardoor de open, ongeïsoleerde rug van de quilt ook niet zo’n groot probleem was in deze lage temperaturen. 

Daarnaast is de quilt wonderbaarlijk klein te comprimeren om hem onderin de rugzak snel en compact op te ruimen. Deze quilt van Poolse makelij is daarom een echte aanrader!

Weten wat een quilt is en wat de voor- en nadelen zijn? Lees mijn blog hierover hier terug. 

1: Zpacks Duplex 

Dit is zonder twijfel mijn favoriete tent ooit en geldt voor mij  als de ideale thru-hikertent. Aangezien het een tweepersoonstent is en ik hem in mijn eentje gebruikte, is het allereerst een ruimte tent. Ik vind het fijn om voor zo’n lange trail een ruimere tent te hebben, zodat ik wat beweegruimte heb in de tent en ik mijn tas ‘s nachts mee de tent in kan nemen. Zeker als het regent is dit een pluspunt. Daarnaast is de tent, ondanks de ruimte, met 550 gram nog steeds onvoorstelbaar licht. Ook is hij 100% waterdicht, stabiel in de wind en goed ontworpen: zelfs met 30 cm sneeuw op de tent, stortte deze niet in. Hoewel het gewicht van de sneeuw de tent wel wat liet inzakken, stortte hij niet in, wat meer is dan ik kan verwachten van een drieseizoenentent die niet per se gemaakt is voor winterse omstandigheden. 

Verder is de tent eenlaags: er is geen aparte binnen- en buitentent wat het super simpel maakt om op te zetten, maar wat als nadeel heeft dat de condens op die ene laag slaat. Dit kan dan weer je slaapzak/quilt of andere materialen nat maken. Door de deuren open te houden, kan dit echter grotendeels voorkomen worden. In de enkele gevallen dat er toch condens ontstaat, heb je een goede reden voor een langere lunchpauze om de quilt te laten drogen in de zon. Hoewel het zeker een nadeel is, stoort mij dit niet heel erg en vind ik het voor mij zeker geen reden om de tent niet te kopen. Tenslotte geniet ik ook van het simpele design en de kleine innovaties en handigheidjes die in deze tent verwerkt zitten. Kortom: mijn beste tent ooit, zijn hoge aanschafprijs helemaal waard en een tent die zeker nog op veel meer toekomstige tripjes meegaat! 

Eervolle vermeldingen

Quechua MH500 fleece

Dit is met €10 het goedkoopste kledingstuk dat ik bij me had. Desondanks is het één van mijn meest gedragen kledingstukken. Ik houd er niet van om in een donsjas te lopen, omdat ik het al snel te warm krijg. Daarnaast mag dons niet nat worden, dus wanneer het regent of wanneer ik al te hard ga zweten, kan het een lastige afweging zijn of de donsjas aan of uit moet. Een fleece is daarom voor mij ideaal. Wanneer het nat wordt, isoleert het nog steeds en het is niet zo warm als een donsjas. Waar ik de donsjas vooral gebruikte tijdens pauzes of op mijn tentplaats, droeg ik de fleece tijdens het hiken op koude ochtenden. Wanneer het echt koud was, droeg ik de regenjas nog over de fleece. Dit was altijd warm genoeg, waardoor ik uiteindelijk ook besloten heb om mijn donsjas mee te geven aan Lars toen hij de PCT verliet. De rest van de Pacific Crest Trail heb ik gelopen zonder donsjas en ik heb deze geen moment gemist. 

Een ander opmerkelijk en positief punt aan deze fleece is, is dat de duurzaamheid verbazingwekkend goed is voor de prijs. Ik heb de fleece veel gedragen, maar er is maar één kleine beschadiging aanwezig en hij is nog steeds prima te gebruiken. 

Afhankelijk van de soort hike, het seizoen, de neerslag en de temperaturen, is het al dan niet thuislaten van de donsjas zeker iets waar ik voortaan wat langer bij stil sta. Een donsjas zat altijd standaard in mijn kit, maar naarmate de PCT vorderde, gebruikte ik deze steeds minder. Het gebruik van een fleece en regenjas als warme lagen, is me goed bevallen en heeft me overtuigd dit vaker te gebruiken in toekomstige hikes.

Gossamer Gear Kumo 36

Nog een rugzak? Jazeker, in Cascade Locks wisselde ik mijn Hyberg in voor de Gossamer Gear Kumo 36. Dit had niks te maken met het feit dat ik niet tevreden was met de Hyberg, hij staat immers in mijn top 5, maar met het feit dat de Hyberg te groot was geworden. Hij is vanaf het begin wel redelijk ruim geweest voor de spullen die ik bij me had, wat me in de Sierra echter goed uitkwam: door de extra kleren en het extra eten kon ik de ruimte die ik nog had in de Hyberg goed gebruiken. 

Toen ik in Noord-Californië en Oregon steeds meer spullen opgaf, werd de inhoud van mijn rugzak almaar kleiner. Bovendien liep ik nu lange dagen, waardoor de bevoorradingsstops elkaar sneller opvolgden en ik dus minder eten mee hoefde te nemen. Hierdoor was de Hyberg zelfs op dagen dat ik net bevoorraad had, maar gedeeltelijk gevuld met nog veel ruimte over. Omdat het een frameloze rugzak is en de inhoud niet meer ter hoogte van de aanhechting van de schouderbanden kwam, droeg hij niet meer zo comfortabel. 

Daarom besloot ik voor een kleinere rugzak te gaan: van 55 liter naar 36 liter. Ik had nooit gedacht dat ik een meerdaagse tocht zou lopen met een rugzak van slechts 36 liter, maar het bleek de perfecte grootte. Voor de materialen die ik nu nog had, werkte deze rugzak veel beter en zelfs met 36 liter had ik nog ruimte om voor 5 à 6 dagen aan eten mee te nemen. Hoewel ik deze rugzak maar voor een vrij korte periode, van de grens tussen Oregon en Washington tot mijn PCT-einde, heb gedragen, heeft hij me volledig overtuigd. Hij is licht, duurzaam, stevig, comfortabel en mooi. Voor superlichte meerdaagse hikes, ga ik deze rugzak zeker vaker gebruiken!

Bedankt voor het lezen!

Tim “Davy Jones” Stroeks