Pacific Crest Trail dag 107 – 109
Dag 107 – maandag 15 juli
20,9 miles (mile 1914,4 – mile 1935,3) – 33,4 km
Ik word vandaag weer rond mijn standaardtijd van 5.00 uur wakker. Ik laat Lars, die hier zijn zomervakantie doorbrengt en zeker ook nog moe is van de lange reis naar Shelter Cove Resort, uitslapen en bekijk de muggen die in alle vroegte al rond de tent cirkelen. Rond 8.00 uur hebben we alles ingepakt en vertrekken we met als doel om vandaag bijna 21 mijl te lopen.
Lars neemt vanaf de start de leiding en leidt ons met een lekker tempo over de trail. De ochtend verloopt soepel en we kletsen veel nu ik weer iemand heb om de hele dag mee te kunnen praten. Dat is alweer lang geleden en het voelt bijzonder om de hele dag weer iemand om je heen te hebben. Het enthousiasme spat er in ieder geval vanaf bij Lars en na een goede ochtendsessie vinden we net iets voor 12.00 uur een redelijk muggenvrije plek waar we besluiten te lunchen. We hebben er al zo’n elf mijl opzitten, wat betekent dat we na de lunch nog maar iets minder dan tien mijl hoeven te doen tot onze tentplaats.
Met de schoenen uit en genietend van de lunch in het zonnetje, blijven we bijna anderhalf uur hangen en chillen op deze lunchplek, voordat het toch echt tijd is om aan de mijlen van de middag te beginnen. Met de lunch in de benen en vrij vlakke eerste mijlen na de lunch, vliegt Lars over de trail in de middag. Niet lang na de lunch bereiken we ook een “burn area”, de eerste van deze bijzondere, kale en grijze gebieden voor Lars. Het zal ook zeker niet de laatste zijn hier in Oregon…
We dalen af en bereiken onderaan een meer waar we in een leger van muggen zo snel mogelijk ons water filteren voordat we meteen doorlopen. De trail loopt omhoog en laat Lars’ benen leeglopen, waardoor ons tempo voor de laatste vijf mijl zakt. Toch bereiken we rond 17.00 uur al onze tentplaats bij één van de vele bergmeertjes hier. Met een eerste dag van 21 mijl heeft Lars het vandaag top gedaan! Een dag van 21 mijl zonder echte pauzes bovendien, aangezien de grote hoeveelheid aan muggen niet echt uitnodigt om te stoppen en pauze te houden, waardoor we de hele dag doorlopen met alleen een lunchpauze halverwege. Voor een goede opbouw en indeling van de dag zou het fijner en beter zijn om iedere paar mijl een korte pauze te houden en zo geleidelijker gewend te raken aan de lange wandeldagen.
Volgens de sobo-hikers met wie we kamperen, zouden de muggen vanaf Elk Lake echter stukken minder moeten worden en vanaf Big Lake Youth Camp ongeveer moeten ophouden. We hopen zeker dat dit waar is: dit zou betekenen dat we nog maar één à twee nachten met veel en agressieve muggen te maken hebben en we daarna misschien niet meteen onze tent in hoeven te duiken zodra we op de tentplaats aankomen!
Dag 108 – dinsdag 16 juli
21,9 miles (mile 1935,3 – mile 1957,2) – 35,0 km
Door mijn biologische klok die me ergens rond 5.00 uur wekt, wacht ik vandaag weer een tijdje in mijn tent, voordat we inpakken en vertrekken. Net als gisteren lopen we om 8.00 uur weg voor een nieuwe dag op de trail. De planning voor vandaag is om circa 22 mijl te lopen. Als we deze 22 mijl kunnen voltooien, passeren we Elk Lake, waardoor we ons verheugen op een avond zonder muggen. Nu maar hopen dat de sobo’s die we gisteren spraken gelijk hadden en de muggen inderdaad minder worden!
Net als gisteren vliegen de eerste tien mijl voorbij, met Lars die voorop loopt en er een strak tempo op na houdt. We lopen langs een groot aantal meren vanochtend, waardoor we nog steeds gek gemaakt worden door de muggen die om ons heen zoemen en overal prikken waar geen anti-insectenspray is aangebracht. Jeukend en krabbend dalen we af naar de beek waar we plannen om een lunch te houden en ons water bij te vullen. Wanneer we hier aankomen, ondertussen al 15 mijl achter de rug voor vandaag, zijn er echter te veel muggen voor een lunchpauze. We filteren alleen het water en lopen dan meteen verder om een betere lunchplek te vinden. Ongeveer een mijl verderop vinden we deze plek: de trail loopt door een weiland waar de wind stevig waait en de muggen weghoudt. We ploffen neer op de grond en genieten van het zonnetje, de vele vlinders en het uitzicht over het weiland.
Het duurt echter niet al te lang voordat de wind gaat liggen en er van alle kanten muggen aan komen vliegen om ons weer lastig te vallen. Ik heb ondertussen al geluncht, maar Lars heeft lekker in het veld gelegen met de beentjes omhoog en is nog niet aan lunchen toegekomen. Hij wil echter direct en zonder lunch verder lopen vanwege de overlast, dus we voltooien de laatste anderhalve mijl tot de splitsing naar Elk Lake en de daaropvolgende klim met de tentplaats op de top van de heuvel. In totaal is er nog zes mijl te gaan vanaf het weiland, waarvan er dus 4,5 geklommen moeten worden. Hoewel we hier prima een pauze kunnen houden en Lars zijn lunch kan eten, loopt hij echter liever door om de klim en de dag te voltooien. Bovenop bij onze tentplaats zal hij met zowel zijn lunch als zijn avondeten, samengebracht in één maaltijd, de energievoorraad weer bijvullen.
Wanneer we met een steeds verder zakkend tempo een tijd later de top bereiken, zien we een prachtig uitzicht tevoorschijn komen. Lang om van dit uitzicht te genieten hebben we echter niet, want meteen zodra we stoppen en stilstaan worden we alweer omringd door muggen. We zetten daarom toch nog een keer snel onze tent op om deze te kunnen ontvluchten en vanuit onze tent in alle rust van het uitzicht te kunnen genieten.
Met twee goede dagen achter de rug, maken we het plan om te proberen donderdag in Big Lake Youth Camp aan te komen. Dit betekent dat we morgen weer een dag van 21 mijl willen lopen om ongeveer 17 mijl voor donderdag over te laten. Door deze planning hebben we bovendien kans dat er donderdag trail magic op ons wacht: iemand die me volgt via Instagram had contact met me opgenomen en wil me graag ontmoeten en trail magic geven. Als we op donderdagochtend bij Highway 242 aan kunnen komen, krijgen we daar misschien trail magic!
Ik denk dat Lars het tijdens zijn eerste twee volledige dagen hiken ontzettend goed gedaan heeft: hij heeft het naar zijn zin en loopt mooie afstanden. Bovendien hebben we tijd en energie genoeg om elkaar de hele dag door te vertellen over de gebeurtenissen in ons leven van de afgelopen maanden. Het is voor mij echter ook weer wennen om rekening te houden met anderen en mijn dagindeling te veranderen, maar met de gezelligheid die er heerst, vind ik dit zeker niet erg.
Dag 109 – woensdag 17 juli
21,4 miles (mile 1957,2 – mile 1978,6) – 34,2 km
Tijdens de nacht is de lucht steeds meer betrokken en ook in de vallei onder ons hangen wolken. Niet lang nadat we iets na achten vertrekken, trekt de hemel echter weer open en komt de zon tevoorschijn. Al snel dalen we daarom af in de opwarmende ochtend onder een stralend zonnetje tot we bij een beek aankomen waar we kort stoppen en ons water bijvullen. Meteen nadat we onze tassen weer verzwaard hebben met water, klimmen we omhoog: het lijkt voor de rest van de dag vrij veel klimmen te worden. Desondanks houden we het tempo er goed in en lopen we tegen de drie mijl per uur tot de lunchpauze.
Precies halverwege de dag, vinden we een goed plekje voor de lunchpauze: goed vooral vanwege het gebrek aan muggen. Helaas is dit net als gisteren slechts van korte duur en binnen de kortste keren zijn we weer omringd door muggen. Net als de voorgaande dagen hebben we hierdoor ook vandaag maar weer een korte lunchpauze en lopen we weer snel de trail op.
Vanaf de lunch lopen we een tijdje door een bos omhoog, waarna we vrij plotseling een landschapsverandering krijgen: van een alpiene landschap lopen we zwarte lavavelden in met verre uitzichten over de bergen aan de horizon. Hoewel het uitzicht prachtig is, zijn de lavavelden niet fijn om overheen te lopen. Met veel losse, scherpe stenen die je voeten in elke mogelijke weg omknikken, klimmen we een steile helling omhoog, voordat het voor de rest van de middag naar beneden loopt tot de tentplaats. Eenmaal boven aangekomen, kunnen we echter genieten van het gekleurde vulkanische gesteente dat we hier terugzien, voordat we enthousiast aan de afdaling beginnen.
Lars loopt al de hele dag top en met het klimwerk voor de dag achter ons verloopt de afdaling snel en soepel. Rond 16.45 uur bereiken we onze tentplaats en voor het eerst sinds Shelter Cove Resort hoeven we niet meteen onze tent op te zetten met weinig tot geen muggen om ons heen. Genietend van deze luxe hangen we wat rond, voordat de wind flink aantrekt en de lucht verder begint te betrekken. We zetten onze tent op voordat het gaat regenen en duiken er vroeg in, terwijl we ons verheugen op de laatste 16 mijl naar Big Lake Youth Camp en vooral de trail magic die ons morgen te wachten staat.
Bedankt voor het lezen!
Davy Jones